راهکارهای کنترل آلودگی آب های سطحی و زیرزمینی در حوزه های آبخیز

آلودگی آب عبارت است، از افزایش مقدار هر ماده اعم از شیمیایی، فیزیکی یا بیولوژیکی که موجب تغییرخواص و نقش اساسی آن در مصارف ویژه ی آن شود. تقریبا هر عملی که باعث تغییرات شیمیایی یا هدر رفتنآب باشد، ممکن است بر روی محیط ز یست تاثیر بگذارد. مهمترین آلوده کننده های این منابع، آلاینده هایصنعتی، آلاینده های شیمیائی و هیدروکربنی، دترجنت ها (گندزداها)، آفتکش ها، مواد رادیواکتیو، فاضلاب ها، گرماو غلظت نمک های محلول هستند. زمانی که آب ها آلوده شدند، از بین بردن آلودگی مشکل و هزینه زیادی دارد.از جمله راهکارهای پیشگیری، حذف یا کاهش آن می توان به استفاده از نانو ذرات آهن، پاکسازی-بیولوژیک، شبیه سازی روش های پمپاژ- تصفیه و هوادهی، توجه به توپوگرافی و مطالعات زمین شناسی ،هیدرولوژی، زهکشی طبیعی منطقه، خاک پوششی، وضعیت دسترسی به محل و مکان سنجی جهت دفنمناسب، افزایش ظرفیت هیدرولیکی سیستم جمع آوری فاضلاب، مدیریت سبز و غیره اشاره نمود. از بین روش-ها، روش فناوری نانو علاوه بر میزان کارایی خوبی که می تواند داشته باشد، هزینه تامین آب آشامیدنی از منابعآب زیرزمینی را نیز به حداقل می رساند. همچنین، بهترین مکان برای دفن مواد زاید برای جلوگیری از نفوذشیرابه به آب های زیرزمینی مکان هایی هستند، که در مناطق خشک و نیمه خشک قرار دارند. در نهایت، اینکهدر هر منطقه بایستی با توجه به شرا یط محل و بکارگیری روشی مقرون به صرفه در جهت کنترل و کاهشآلودگی آب اقدام نمود و با آموزش و آگاهی دادن به مردم از آلودگی این منبع ارزشمند جلوگیری به عمل آورد.