عوامل موثر بر بهبود اثربخشی آموزش مجازی در شرایط پاندمی کرونا

مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل موثر بر بهبود اثربخشی آموزش مجازی در شرایط پاندمی کرونا انجام شده است. این مطالعه از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ ماهیت و شکل اجراء به صورت توصیفی پیمایشی و از لحاظ زمانی به شکل مقطعی انجام شده است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه معلمان منطقه ۲ تهران می باشد که از این میان نمونه ای متشکل از ۲۳۰ نفر انتخاب شده است. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته شامل پنج بعد و ۲۳ گویه استفاده شده است. روایی پرسشنامه با روش روایی صوری محتوایی و همچنین روش روایی سازه مورد تایید قرار گرفت. محاسبه ضریب آلفای کرونباخ نشان داد که این ضریب برای تمامی ابعاد پرسشنامه بیش از ۰/۷ است که بیانگر پایایی مطلوب پرسشنامه است. برای تحلیل داده ها از تکنیک مدلیابی معادلات ساختاری و نرم افزار لیزرل استفاده شده است. نتایج نشان داد که هر چهار عامل مورد ارزیابی یعنی محتوای دوره آموزش مجازی، بازخورد آموزشی، روشهای ارزشیابی و مهارت تدریس معلمان تاثیر مثبت و معناداری بر بهبود اثربخشی آموزش مجازی در شرایط پاندمی کرونا دارد. در پایان به بحث راجع به یافته های پژوهش پرداخته شده است.