بررسی تاثیر آموزشی مبتنی بر بازی بر پرورش خلاقیت دانش آموزان دوره ابتدایی

بازی، بهترین وسیله برای رشد و شکوفایی احساسات و بهترین راه برای پرورش عواطف اوست. در حین بازی است که او کیفیت بروز عواطف، کنترل و ارضای مناسب آن را یاد میگیرد. هرچند، کودک میان واقعیت و بازی تفاوت قائل نیست، در عین حال، صداقت کودکانه را در بازی بروز می دهد. احساسها، تشویشق ها و اضطراب های کودک در ضمن بازی حقیقی هستند و سبب بروز خلاقیت و پرورش آن میشود. هدف از انجام این پژوهش بررسی آموزشی مبتنی بر بازی بر پرورش خلاقیت دانش آموزان دوره ابتدایی میباشد. روش پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر مریوان بودند. ابزار گردآوری داده ها شامل آزمون خلاقیت عابدی((۱۳۷۲ بود که پایایی آن از طریق روش کودر ریچاردسون محاسبه شد که در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب ۰/۷۸ و ۰/۸۲ بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از معلمان مدرسه تایید شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونهای آماری کولموگرف اسمیرونوف، همبستگی پیرسون، آزمون t همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد، میزان یادگیری و عملکرد دانش آموزان در پیش آزمون۲۵/۷۰ بود که در پس آزمون به ۴۱/۹۰ افزایش یافته است و این افزایش از نظر آماری نیز معنادار میباشد .(p=۰/.۰۰۷) در واقع بین دانشآموزانی که با روش مبتنی بر بازی آموزش دیده اند با دانش آموزانی که این آموزش را ندیده اند در میزان خلاقیت آنها تفاوت معناداری وجود دارد.