پیش بینی گرایش به اعتیاد از طریق تمایز یافتگی خود در دانشجویان دانشگاه های تهران

هدف پژوهش حاضر پیش بینی گرایش به اعتیاد از طریق تمایزیافتگی خود در دانشجویان دانشگاه های تهران بود.برای انجام پژوهش از میان تمامی دانشگاه های شهر تهران چهار دانشگاه به صورت تصادفی انتخاب شد و ازدانشجویان این دانشگاه ها به روش نمونه گیری در دسترس ۳۳۱ نفر انتخاب شدند. این پژوهش یک پژوهشکاربردی از نوع همبستگی بود که با توزیع دو پرسشنامه مقیاس تمایز یافتگی خود اسکوورن و فریدلندر و مقیاسگرایش به اعتیاد وید و بویچر بین اعضای نمونه به بررسی هدف پژوهش پرداخته است. برای تجزیه وتحلیل آماریاز روش تحلیل مسیر و از نرم افزارهای آماری SPSS و Lisrel استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که سه مولفه از چهار مولفه ی تمایز یافتگی خود که عبارت از "واکنش عاطفی"، "جدایی عاطفی" و "موضع من" با هم به اندازه ۱۶/۱ درصد از واریانس گرایش به اعتیاد را پیش بینی نمودند. گرایش به اعتیاد سازه چند بعدی و پیچیده ای است که لازم است در کنار نتایج پژوهش حاضر از نتایج پژوهش های مشابه یا متغیرهای دیگر برایپیش بینی آن استفاده نمود تا بتوان در بعد پیشگیری و درمان اعتیاد گام های موثرتری را برداشت.