پیش بینی گرایش به اعتیاد از طریق خودتنظیمی هیجانی در دانشجویان دانشگاه های تهران

هدف پژوهش حاضر پیش بینی گرایش به اعتیاد از طریق خودتنظیمی هیجانی در دانشجویان دانشگاه های تهرانبود. برای انجام پژوهش از میان تمامی دانشگاه های شهر تهران چهار دانشگاه به صورت تصادفی انتخاب شد و ازدانشجویان این دانشگاه ها به روش نمونه گیری در دسترس ۳۳۱ نفر انتخاب شدند. این پژوهش یک پژوهشکاربردی از نوع همبستگی بود که با توزیع دو پرسشنامه مقیاس راهبردهای خودتنظیمی هیجانی مارس و مقیاسگرایش به اعتیاد وید و بویچر بین اعضای نمونه به بررسی هدف پژوهش پرداخته است. برای تجزیه و تحلیل آماریاز روش تحلیل مسیر و از نرم افزارهای آماری SPSS و Lisrel استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که، یکی از مولفه های خودتنظیمی هیجانی یعنی "افزایش خلق مثبت" (۲/۳ درصد) از واریانس گرایش به اعتیاد راپیش بینی نموده است. بنابراین پژوهش حاظر نشان داد که گرایش به اعتیاد سازه چندبعدی و پیچیده ای استکه لازم است در کنار نتایج پژوهش حاضر از نتایج پژوهش های مشابه یا متغیرهای دیگر برای پیش بینی آناستفاده نمود تا بتوان در بعد پیشگیری و درمان اعتیاد گام های موثرتری را برداشت.