مدیریت نوین برنامه ریزی شهری با استراتژی توسعه پایدار فضای سبز

شناخت عناصر گیاهی و جانوری و نیز حفظ بیوتوپ های طبیعی و نزدیک به طبیعی شهرها یکی از اهداف مهم اکولوژی شهری است. نماد توسعه شهری پایدار احداث پارک های شهری منطبق با شاخص های بوم شناختی است. در واقع این تحقیق سعی دارد به بررسی نقش گونه های درختی و درختچه ای در کمک به حفظ و افزایش تنوع زیستی به خصوص پرندگان به عنوان یکی ازکارکردهای اکولوژیکی در فضای سبز شهرها بپردازد. پرندگان گونه های غالب جانوری را در فضای سبز تشکیل می دهند و از آن متاثر شده و روی آن اثر میگذارند. فضاهای سبز شهری دارای نقش اجتماعی، اقتصادی و بومشناختی هستند و با مزایایی چون محیطی مطلوب برای پرورش کودکان، یکپارچگی اجتماعی، حفظ آسایش و درمان بیماری های روحی و نظایر این ها، شاخصی برای ارتقای کیفیت فضای زندگی و توسعه جامعه محسوب می شوند. شهرها یک نوع اکوسیستم پیچیده اجتماعی، اقتصادی و محیط زیستی یا بومشناختی از فعالیت های انسان بوده و فضاهای سبز شهری یک بخش مهم تشکیل دهنده اکوسیستم های طبیعی شهری است . شهر ها به عنوان کانون های تمرکز فعالیت و زندگی انسان ها برای اینکه بتوانند پایداری خود را تنظیم کنند چاره ای جز پذیرش ساختار و کارکردی متاثر از سیستم های طبیعی ندارند. در این میان فضاهای سبز شهری به عنوان جزء ضروری و لایفنک پیکره یگانه شهر ها در متابویلسم آنها نقس اساسی را دارا می باشد که کمبود آنها می توانند اختلالات جدی در حیات شهرها به وجود آورد..نتایج برسی ها نشان می دهد که فضاهای سبز شهری دارای بازدهی اجتماعی و اکولوژیکی هستند که مهم ترین اثر فضای سبز در شهرها ، کارکردهای محیط زیستی ، یا بازدهی اکولوزیکی آنهاست که شهر ها را برای زیست مساعد می سازد و با آثارمخرب گسترش صنعت و حمل و نقل مقابله می کند و موجب ارتقای کیفی در زندگی شهروندان می شود.