ارزیابی هیدرولیکی و زیست محیطی پروژه ایستگاه پمپاژ قره باغ شیراز

در پروژه های آبرسانی و سیستم های انتقال آب، توجه به اثرات زیست محیطی طرح و تغییرات کیفیت آب یکی از اصول مهم و اساسی می باشد. در این تحقیق طرح انتقال آب در منطقه پیربناب شیراز واقع در ۱۵ کیلومتری شهر شیراز که توسط سازمان جهاد کشاورزی استان فارس اجرا شده است، ارزیابی می گردد. این پروژه دارای ابهاماتی به لحاظ خط انتقال آب از چشمه تا ایستگاه پمپاژ، وجود چاههای فراوان در کنار خط انتقال و مهمتر از همه وجود چاه عمیق در کنار چشمه می باشد. در این تحقیق مسیر خط پروژه لوله انتقال آب از محل چشمه تا ایستگاه پمپاژ نقشه برداری گردید و  باتوجه به اندازه گیری غلظت عناصر مختلف از طریق نمونه برداری از آب چاه های اطراف مسیر انتقال و همچنین از آب درون چاهک های آدم رو که در محل قوس های مسیر لوله گذاری قرار دارند، تاثیر عمق کارگذاری لوله های انتقال آب بر تلفیق زه آب کشاورزی با آب چشمه بررسی گردید. نتایج این تحقیق نشان می دهد علیرغم پایین رفتن سطح سفره آب زیرزمینی، ورود زه آب اراضی کشاورزی به  منهول ها و لوله های انتقال آب سبب کاهش چشمگیر کیفیت آب چشمه شده است. اگرچه هم اکنون به دلیل خشکسالی های اخیر چشمه بطور کامل خشک شده است به نظر می رسد انتقال آب چشمه به ایستگاه پمپاژ  که در فاصله طولانی نسبت به منبع تغذیه واقع شده است، علاوه بر افزایش هزینه، مشکلات ناشی از  ترکیب زه آب سفره آب زیرزمینی و اراضی کشاورزی با آب چشمه را ایجاد کرده است و به لحاظ زیست محیطی خسارت های جبران ناپذیری را به منطقه مورد مطالعه وارد کرده است. جانمایی ایستگاه پمپاژ در فاصله ۱۸/۳ کیلومتری از محل چشمه که منبع اصلی تغذیه می باشد، عدم توجه به عمق کار گذاری لوله ها و تاثیرات منفی ناشی از  ورود زهاب سفره آب زیرزمینی و یا اراضی کشاورزی، حلقه ای مبهم و نادیده گرفته شده در طراحی هیدرولیکی پروژه ایستگاه پمپاژ و انتقال آب دشت قره باغ شیراز می باشد. با توجه به هدف اصلی طرح که انتقال آب و پمپاژ آب چشمه پیر بناب به اراضی کشاورزی بوده است تعبیه ایستگاه پمپاژ در محل چشمه می توانست علاوه بر صرفه جویی اقتصادی، مشکلات فنی ناشی از کاهش کیفیت آب چشمه در نتیجه ورود زه آب های آلوده را نیز برطرف ساز