آسیب پذیری پستانداران دریایی بوسیله شکوفائی جلبکی مضر، بررسی بروتوکسین ها و سیگوآتوکسین ها

شکوفائی های جلبکی مضر ( HAB ) به صورت دوره ای در آب های ساحلی سراسر جهان رخ می دهند. و به لحاظ فراوانی و مدت زمان، در حال افزایش، و از نظر توزیع جغرافیایی در حال گسترش هستند. زیست سم ها، سومین عامل مهلک پس از بیماری ها و اختلال های روانی در انسان است. که در مرگ و میرهای دسته جمعی در تمام حیات وحش دیده م یشود. چندین گروه از سموم جلبکی با بیماری و مرگ و میر در پستانداران دریایی مرطبتند. پلی اترهای چربی دوست، از جمله بروتوکسین ها، سیگواتوکسین ها و سمو م اسهال آور با صدف، سموم فلج کننده با صدف محلول در آب و دوموئیک اسید و میکروسیستین های هپتاپپتیدی حلقوی همگی باعث مرگ پستانداران دریایی و به گل نشستن آنها می شوند. بروتوکسین ها، سموم پلی اتر نردبانی شکلی هستند که توسط دیوتاژکدار Karenia brevis و Gymnodinium breve تولید می شود. همچنین سیگوآتوکسین ها مجموعه ای از سموم پلی اتری هستند. که توسط دیوتاژک داران از جنس Gambierdiscus تولید شده اند. براساس مطالعات انجام شده این سموم می تواند باعث از بین رفتن تعداد زیادی از پستاندران دریایی از جمله دلفین ها و فک ها شده اند. این سموم بسیار پایدار بوده و می تواند حتی بعد از پایان کشند نیز باعث مرگ و میر این پستانداران شوند. هدف از این مقاله بررسی تاثیرات این دو توکسین ایجاد شده توسط جلبک های مضر بر روی پستانداران دریایی است