سنجش توسعهی پایدار گردشگری در سایت های ساحلی استان مازندران بر اساس شاخص پرچم آبی

در سال های گذشته، تقاضا برای توسعه ی گردشگری در مناطق ساحلی استان مازندران افزایش یافته است که این امر موجبتخریب مناظر طبیعی نواحی ساحلی شده است. اما با توجه به اینکه امر توسعه در مناطق ساحلی نیز امری اجتناب ناپذیر است،اصل توسعه ی پایدار و حفاظت از منابع همواره باید مورد توجه قرار گیرد. بدین منظور برنامه ریزان موظف به انتخاب بهترینشکل توسعه هستند که متناسب با توان فعلی و آتی محیط باشد. از مجموع ۸۹۰ کیلومتر سواحل جنوبی دریای خزر، حدود۳۳۸ کیلومتر آن متعلق به استان مازندران است که یکی از ظرفیت های بالقوه ی محیطی در برنامه ریزی توسعه ی صنعتگردشگری دریایی محسوب می شود. رشد بدون برنامه ریزی و مدیریت نشده ی گردشگری ساحلی در سواحل دریای خزر طیچند دهه ی اخیر موجب پدید آمدن اثرات منفی در ابعاد گوناگون شده است. در این راستا جهت توسعه ی پایدار سواحل،نیازمند ارزیابی براساس شاخص های معتبر هستیم. به همین دلیل، در این تحقیق قصد داریم به یکی از شاخص های موثر درزمینه ی ارزیابی زیست محیطی به نام برچسب زیست محیطی (اکولیبل) بپردازیم. بدین منظور، شاخصی زیست محیطی به نامگواهینامه ی پرچم آبی پیشنهاد می شود. پرچم آبی یکی از شناخته شده ترین استانداردهای بین المللی برای سواحل است. وجودپرچم آبی در ساحل، بدین معناست که تمامی معیارهای مربوط به مدیریت محیط زیست، آموزش در زمینه ی محیط زیست،کیفیت آب و کیفیت خدمات و ایمنی در ساحل رعایت میشود. به بیان دیگر، ساحل پاکیزه است و در دسترس همگان قراردارد؛ کیفیت آب بالاست، از ایمنی بالایی برخوردار است و مسئولان در تلاش هستند تا از نوار ساحلی و اکوسیستم محلیمحافظت کنند.