بررسی عوامل تقویت کننده و بازدارنده در به کارگیری رسانه های اجتماعی برای جهت دهی به فعالیت های گردشگران و برندسازی مقاصد گردشگری (مطالعه ی موردی: شهر نوشهر)

برندها برای کالاها و خدمات و حتی مکان ها به کار می روند. یعنی علاوه بر برندهای کالاها، نام مکان ها نیز سیگنالی بیرونیاست که احساسات را بر می انگیزد و بر آگاهی می افزاید و رفتارها را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از برندینگ در گردشگری،ایجاد و نگهداری تصویر مطلوب از مقصد، افزایش آگاهی گردشگران، ایجاد نگرش مثبت نسبت به مقصد و تغییر رفتار آنانجهت بازدید از مقاصد است. همچنین برند مقصد می تواند نقشی هماهنگ کننده میان بسیاری از فعالیت های اقتصادی واجتماعی داشته و برای تمامی ذینفعان گردشگری دارای جذابیت باشد. در این مقاله به بررسی عوامل تقویت کننده و بازدارندهدر به کارگیری رسانه های اجتماعی برای جهت دهی به فعالیت های گردشگران و برندسازی مقاصد گردشگری در شهر نوشهربه عنوان یکی از شهرهای گردشگرپذیر ایران پرداخته می شود. این پژوهش، از نوع پژوهش های توصیفی- تحلیلی و به لحاظهدف کاربردی می باشد و برای انتخاب نمونه های آماری از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شد. نتایج حاکی از ایناست که از نظر شهروندانی که به آنان پرسش نامه تحویل داده شد در مجموع حدود ۶۱ / ۰ واریانس عوامل تقویت کننده ی بهکارگیری رسانه های اجتماعی در جهت برندسازی مقاصد و جهت دهی به فعالیت گردشگران را تبیین کرده اند. در ارتباط باعوامل بازدارنده ی به کارگیری رسانه های اجتماعی در جهت برندسازی مقاصد و جهت دهی به فعالیت گردشگران در محدودهی مورد مطالعه نتایج نشان داد با تبیین حدود ۵۹ / ۰ واریانس عوامل بازدارنده ی به کارگیری رسانه های اجتماعی در جهتبرندسازی مقاصد و جهت دهی به فعالیت گردشگران ، مهم ترین عوامل از نظر شهروندان هستند.