ارزیابی سطح همدلی دانشجویان پزشکی با توجه به نقش جنسیت و علاقه مندی به تخصص های بیمار محور

مقدمه: همدلی جایگاه عمده ای در بهبود و تنظیم رابطه پزشکو بیمار بخصوص در تخصص های زنان و زایمان و کودکان دارد.هدف از مطالعه حاضر ارزیابی سطح همدلی با توجه به نقشجنسیت و علاقه مندی به تخصص های بیمار محور دردانشجویان پزشکی بود.روش کار: در این مطالعه مقطعی، ۱۲۰ نفر از دانشجویانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی فسا به روش سرشماری ازدانشجویان سال پنجم الی هفتم انتخاب شدند. برای جمع آوریاطلاعات، از پرسشنامه همدلی جفرسون استفاده شد. داده ها بااستفاده از آزمون های توصیفی و استنباطی از طریق نرم افزارSPSS نسخه ۲۴ مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین نمرات همدلی دانشجویان ۲۰/۸۱±۱۰۱/۱۶و بالاترین میزان همدلی مربوط به زیر مقیاس اتخاذ دیدگاههمدلانه (۵۶/۵۴±۵۰/۹) بود . بین میانگین سطح همدلی باجنسیت و تخصص مورد علاقه دانشجویان ارتباط آماری معنیدار (به ترتیب برابر با ۰۴۸ / ۰ و ۰۰۶ / ۰) وجود داشت. اما با سایرمتغیرها مانند وضعیت تاهل، سن و سال تحصیلی ارتباط معنیداری نداشت.نتیجه گیری : با توجه به اهمیت همدلی در کیفیت خدماتدرمانی، پیشنهاد می شود در فرایند ادامه تحصیل دانشجویانپزشکی به جنسیت و علاقه مندی به تخصص های بیمار محور توجه شود.