ارزیابی اثرات زیست محیطی ساخت اماکن ورزشی بر توسعه پایدار شهری در کلان شهر تهران

امروزه محیط های زیست شهری با مشکلات گوناگونی مواجهند . هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اثرات ساخت فضاهای ورزشی بر توسعه پایدار شهری و ارائه مدل می باشد. مطالعه حاضر از دسته تحقیقات کاربردی است که از نوع اکتشافی و مبتنی بر روش توصیفی- تطبیقی است. روش تحقیق از نظر نوع، آمیخته(دو فاز کیفی و کمی) است. بخش کیفی مبتنی بر کدگذاری چند مرحله ای است. بخش کمی از نظر نوع توصیفی پیمایشی خواهد بود که تحلیلی از نوع معادلات ساختاری می باشد. ۲۴۰ صاحب نظر به صورت تصادفی به عنوان نمونه آماری تحقیق انتخاب شدند و به سوالات پاسخ دادند . برای ترسیم نقشه های مورد نیاز از نرم افزار GIS و در نهایت برای ارائه مدل اثرات زیست محیطی ساخت اماکن ورزشی بر توسعه پایدار با استفاده ازنرم افزار اموس و روش تحلیل عاملی تاییدی بهرهگیری شد. یافته ها نشان داد که بیشترین تعداد فضای ورزشی روباز مربوط به منطقه ۵ و ۲ هریک ۶ فضا و بیشترین بوستان شهری مربوط به منطقه ۵ با هفت فضا است .در بررسی اثراتزیست محیطی ساخت اماکن ورزشی بر توسعه پایدار شهری اثر اجتماعی و زیست محیطی مثبت و اثر اقتصادی منفی ارزیابی گردید و در شرایط مطلوبی قرار داشت . بنابراین، به جز آلودگی صوتی در منطقه، اماکن ورزشی اثرات زیست محیطی منفی در شهر نداشته اند. تاثیرات محیط زیستی ورزشگاه های مختلف بر محیط شهر متفاوت بود و این نتیجه را می توان با توجه به قرارگرفتن ورزشگاه ها در نقاط مختلف شهری، ظرفیت ورزشگاه ها، برگزاری مسابقات مختلف و نحوه فعالیت های آن ها ، تحلیل و بررسی نمود. آنچه مهم است لزوم انجام تحقیقات گسترده در مورد اثرات ورزش و اماکن ورزشی می باشد