نقش تجزیه پذیری و تنوع شغلی بر خلاقیت فردی در صنعت نساجی

به منظور تسهیل در خلاقیت کارکنان، یکی از شیوه های رایج منابع انسانی تعامل دانش فردی و گروهی می باشد، که سازمان ها می توانند با استفاده از تبادل دانش و اطلاعات قدرت خلاقیت کارکنان خود را افزایش دهند.که این موجب ایجاد خدمات و محصولات نوآورانه در سازمان می شود. بدیهی است که به اشتراک گذاری دانش در میان کارکنان و تبادل دانش گروهی به خلاقیت سازمانی منجر می شود. همچنین پیچیدگی کار از ابعاد مهم همکاری افراد در سازمان است و شامل تنوع در کار و تجزیه پذیری می باشد اغلب مشاغل در طول زمان توسعه می یابند و تغییر می کنند و گاها این تغییرات باعث کشف نیازهای جدید و همچنین باعث کم اثر شدن و یا حتی بی تاثیر شدن بعضی از فرایندهای کاری سازمان می شود. تجزیه و انالیز مشاغل نیز به شناسایی تغییرات کمک می کند و با تصحیح کردن آنها به کاهش هزینه ها و ایجاد خروجی های با کیفیت تر منجر می شود. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی نقش تجزیه پذیری و تنوع شغلی بر تعامل دانش و خلاقیت فردی در صنعت نساجی کشور می باشد. در این مقاله تعاریف پیچیدگی کار، تجزیه پذیری و تنوع شغلی، اهمیت آن، نقش خلاقیت، ارائه می گردد، همچنین تعاریف دانش، مدیریت دانش و نقش آن در خلاقیت نیز مورد بررسی قرار می گیرد؛ همچنین توضیحاتی در مورد خلاقیت و پیامدهای آن بیان می شود، که می تواند برای صنعت نساجی کشور بسیار مفید باشد مورد بررسی قرار می گیرد و نهایتا بحث و نتیجه گبری کلی و پیشنهاداتی آتی ارائه می گردد.