کاربردهای میراگر جرمی تنظیم شونده و تاثیر آن برعملکرد لرزه ای سازه های بتنی

یکی از روش های غیرفعال کنترل ارتعاشات سازه استفاده از میراگر جرمی تنظیم شونده (TMD) است. میراگر جرمی تنظیم شونده، دارای یک جرم، یک فنر و یک میراگر است که به سازه ی اصلی اضافه شده و به همراه آن ارتعاش می کند. فرکانس میراگر براساس فرکانس سازه ی اصلی به نحوی تنظیم می شود که در هنگام ارتعاشات تحریک شده و نیرویی خلاف حرکت سازه به سازه وارد کند و بدین صورت پاسخ دینامیکی سازه ی اصلی را با جلوگیری از ایجاد تشدید در سازه کاهش دهد. از این رو مهمترین گام طراحی میراگر جرمی، تعیین میزان سختی فنر و جرم میراگر TMD است. از این نوع میراگر میتوان برای کنترل ارتعاشات جانبی سازه در برابر باد با زلزله استفاده کرد. هدف از این پژوهش ارزیابی میراگر جرمی تنظیم شونده و تاثیر آن در رفتار سازه های بتنی است. برای کنترل ارتعاشات جانبی سازه توسط این نوع میراگرهاف معمولا جرم بر روی تکیه گاه های غلطکی قرار گرفته، توسط یه فنر و میراگر ویسکوز به سازه ی اصلی متصل می شود و می تواند نسبت به طبقه جابجایی نسبی داشته باشد. معمولا این نوع میراگرهای جرمی در طبقات بالایی سازه به کار گرفته می شوند و در صورتی که سازه تحت اعمال بار قرار گیرد، با تعریف شتاب مشخص بسته به طراحی میراگر، به طور اتوماتیک سیستم شروع به فعالیت کرده و اثر ارتعاش نیروی زلزله یا باد را از بین می برد. معمولا جنس جرم این سیستم از بتن یا فولاد است و به صورت مربع یا مستطیل و به صورت تک یا مجموعه در ابعاد مختلف ساخته شده و در طبقات بالایی سازه نصب می شود.