ملاحظاتی بر رایانش مه و راهکارهای کاهش مصرف انرژی و جایابی سرویس در این زیرساخت

اینترنت اشیاء منجر به حضور همیشگی دستگاه های محاسباتی تحت شبکه در مکان های مختلفی شده است. بر همیناساس اینترنت اشیاء حجم غیرقابل تصوری از انواع مختلف داده را ایجاد می کند. می توان این حجم از داده را برای پردازشبه مرکز رایانش ابر فرستاد. اما به دلیل اینکه روش پردازش متمرکز (مانند ابر) منجر به تاخیرهای ارتباطی بالا شده و نرخانتقال داده بین دستگاه های IoT و همچنین دستگاه های IoT با کاربران بالقوه را پایین می آورد، غیرعملی است. برای اینمنظور، اخیرا مفهوم رایانش مه، پیشنهاد شده است که اجازه می دهند تا سرویس های IoT به منظور پردازش داده درنزدیکی منابع داده و سینک های داده به جای درگیر شدن در محیط ابری، در گره های مه پردازش شوند. این امر منجر بهپایین آمدن تاخیرهای ارتباطی و استفاده بهتر از منابع محاسباتی، ذخیرهسازی و منابع شبکه ای میشود که فعلا دردسترس هستن. نظر به اینکه رایانش مه یک موضوع تحقیقاتی تازه است، هنوز راه حل های یکپارچه و قوی برای تامینمنابع و این که به چه صورت می توان سرویس های IoT را بر روی منابع قابل دسترس مربوط به سرویس های رایانش مهتوزیع کرد، احساس می شود. بر همین اساس در این مقاله ابتدا بررسی کلی بر روی مفاهیم اصلی اینترنت اشیا، رایانش مهو جایابی سرویس می شود، سپس مروری بر راهکارهای انجام شده در زمینه جایابی سرویس و همچنین کاهش مصرفانرژی در این زیرساخت پردازشی می شود تا بتوان یک دید کلی در مورد راهکارهای موجود ارایه داد.