مطالعه بازخود سازمانی با در نظر گرفتن نقش کارکرد مراکز ارزیابی و عملکرد کارکنان

بازخورد (پس فرست، بازفرست، پس خوراند، یا فیدبک) نوعی برگشت پیام ارتباطی است که در آن، گیذنده به طور عامدانی یا غیر عامدانه به پیام فرستنده واکنش نشان می دهد. این پیام ها، به فرستنده امکان می دهند تا وضعیت ارتباطی خود را با مخاطبانش ارزیابی کند. گرچه بازخورد در ارتباطات مهندسی کاربرد معناداری دارد لیکن تمام نظام های سالم ارتباطی، بازخورد را غنیمتی برای اصلاح خود قلمداد می کنند. بازخورد مهمترین فرآیند در کانون های توسعه بوده که با کمک آن به هدفش دست می یابد و عموما هدف از ارائه آن تسهیل فرآیند توسعه فردی شرکت کننده است. مدیریت عملکرد کارکنان می تواند از طریق دو نوع بازخورد در حین انجام کار (بازخورد جاری ) و بازخورد رسمی، بهبود یابد. ارائه بازخورد یک مکانیزم طراحی است که می تواند منجر به تجربه مثبت کاربر و بهبود عملکرد کاربر با ارضای نیازهای انگیزشی آن ها شود. کانون ارزیابی برای افرادی که در آن حضور دارند به قدری جذاب است که در مرحله برنامه ریزی و بعد به خصوص در حین اجرا، فراموشی می کنند که کانون پس از اجرا نیز ادامه دارد. پس از اجرای کانون ارزیابی وقت آن است که تمام یافته ها در قالب یک گزارش ارائه شود. در واقع گزارش نهایی، خروجی اصلی کانون ارزیابی است که بنای تصمیمات آتی در حوزه فردی و سازمانی خواهد بود، لذا اهمیت آن بسیار قابل توجه است. تحویل بازخورد در عملکرد گذشته کارمندان، با هدف انگیزش کارکنان نسبت به بهبود عملکرد آینده، مولفه مهمی از سیستم های ارزیابی عملکرد سازمانی است. در ارزیابی عملکرد دوره ای، بکارگیری قضاوت های شناختی، سرپرستان ابتدا عملکرد کارکنان را براساس مجموعه ای از معیارهای سنجش عملکرد ارزیابی می کنند. بازخورد دادن به کارمندان بر روی عملکرد ارزیابی آن ها کار بحرانی دیگری است. بازخورد سازمانی به واحدهایی مثل آموزش داده می شود تا نیازسنجی آموزشی انجام دهند و برای آموزش و توسعه افراد برنامه ریزی مناسب انجام دهند. قابل ذکر است که در وضعیت های دشوار شناختی مانند کانون ارزیابی، قضاوت های سریع و مقتصدانه به ویژه برای نتایج ارزشیابی تاثیرگذار هستند. برای داشتن کانون اثربخش در یک سازمان باید علاوه بر توجه به ارکان اصلی خود کانون، به شرایط و بستر سازمانی که قرار است کانون در آن مستقر شود نیز توجه کرد. این موارد بخ حدی حائز اهمیت می باشند که برخی متخصصین اهمیت آن ها را برای موفقیت یک کانون بیش از هفتاد درصد می دانند. انجام هر پروژه ای در سازمان به حمایت و تعهد مدیریت ارشد آن سازمان نیاز دارد. در کانون هم اگر همه اجزاء به خوبی طراحی و اجرا شوند، ولی مدیریت ارشد از خروجی های کانون حمایت نکرده و استفاده نکند، کل پروژه بی ثمر بوده و پیامدهای منفی دارد.