پاسخ پروتئین وابسته به آگوتی (AgRP) به مصرف گلوکز پس از یک جلسه فعالیت هوازی در مردان غیرورزشکار

هدف از این پژوهش، بررسی پاسخ پروتئین وابسته به آگوتی (AgRP) به مصرف گلوکز پس از یک جلسه فعالیت هوازی در مردان غیرورزشکار بود. ۱۲ دانشجوی مرد غیرورزشکار (سن ۳۷/۱±۳۳/۲۱ سال، وزن ۸۹/۸±۲۵/۷۴ کیلوگرم، قد ۰۵/۰±۷۶/۱ متر و شاخص توده بدنی ۲۲/۲±۶۸/۲۳ کیلوگرم بر مترمربع) به‌‌طور تصادفی به گروههای آب و گلوکز تقسیم شدند. نمونه‌گیری خون در سه مرحله قبل، بلافاصله و ۹۰ دقیقه پس از فعالیت گرفته شد. از آزمودنی‌ها خواسته شد تا یک فعالیت هوازی ۴۵ دقیقه‌ای را انجام دهند. بلافاصله بعد از نمونه‌گیری دوم خون، مایعات قندی (۵/۱گرم گلوکز به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و آب (با حجم برابر) داده شد. داده‌ها با استفاده از روش آماری واریانس (اندازه‌گیری مکرر) و آزمون تعقیبی LSDتحلیل شد. تفاوتمعنی‌دار در سطح ۰۵/۰P< پذیرفته شد. سطح AgRP پلاسما بلافاصله بعد از فعالیت در هر دو گروه افزایش‌یافت که این افزایش معنی‌دار نبود. در دوره ۹۰دقیقه بعد از فعالیت سطح AgRP پلاسما در گروه گلوکز نسبت به گروه آب کاهش معنی‌داری داشت(۰۳۹/۰P<). یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد، قند خوراکی گلوکز از طریق افزایش احتمالی انسولین توانسته است سطح افزایش یافته AgRP بعد از فعالیت هوازی را کاهش دهد