بررسی ارتباط سلامت روان سالمندان و روابط خانوادگی نزدیک با فرزندان

زمینه و هدف: این مطالعه با هدف بررسی رابطه سلامت روان سالمندان و روابط خانوادگی نزدیک با فرزندان انجام شده است . مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی - تحلیلی بر روی ۶۰ سالمند که در دو گروه ۳۰ نفره قرار داشتند در شهر سمنان انجام گرفت (۱۵ خانم و ۱۵ آقا در هر گروه ). گروه اول سالمندانی بودند که در کنار فرزندان و نوه های خود زندگی میکردند و گروه دوم سالمندانی که در منازل خود تنها زندگی میکردند و فرزندان بصورت مداوم به دیدار آنها میرفتند. مشخصات دموگرافیک با چک لیست محقق ساخته و سطح سلامت روان شرکت کنندگان دو گروه به وسیله پرسشنامه ۲۸ سوالی سلامت عمومی گلدبرگ ارزیابی شد و با نرم افزار ۱۹ spss مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: بین دو گروه از نظر سن اختلاف معنا داری دیده نشد. بین نمرات سلامت روان در دو گروه در تمامی ابعاد سلامت روان (نشانه های جسمانی، اضطراب و اختلالات خواب، عملکرد اجتماعی و نشانه های افسردگی) و همچنین نمره کل سلامت روان اختلاف معنی داریP>۰/۰۰۱وجود داشت و در گروه اول ( زندگی با فرزندان وضعیت بهتر بود. نتیجه گیری: بنظر میرسد زندگی در کنار فرزندان به دلایل مختلف باعث بهتر بودن وضعیت سلامت روان سالمندان در مقایسه با تنها زندگی کردن ( با وجود حضور نسبتا همیشگی فرزندان و سر زدن های مداوم به سالمندان ) میشود .