مقایسه اثر بخشی درمان وجودی و درمان چند وجهی لازاروس بر کاهش علائم سندرم پیش از قاعدگی (PMS)

مقدمه: تجربه قاعدگی در زندگی زنان از جمله تحولاتی است که تمام ساختار وجودی آنان را دگرگون می سازد. برخی عوامل و مشکلات وجود دارد که رخداد قاعدگی را تحت تاثیر قرار داده و کیفیت تجربه آن را برای زنان با دشواری روبرو می سازد.هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان وجودی و درمان چند وجهی لازاروس بر علائم سندرم پیش از قاعدگی زنان مبتلا بود. روش کار: جهت تعیین اثربخشی رویکردها از روش نیمه تجربی استفاده شد. جامعه آماری تحقیق عبارت بود از کلیه زنان مبتلا به سندرم پیش از قاعدگی مراجعه کننده به بیمارستان حضرت رسول در شهر تهران و گروه نمونه مشتمل بر ۳۰ نفر از جامعه آماری مورد نظر بودند که بصورت تصادفی انتخاب شدند. شرکت کنندگان در ۳ گروه (۲ آزمایش و ۱کنترل) تقسیم شدند. برای جمع آوری داده ها از ابزار سنجش علامت شناسی آبراهام – تیلور جهت تعیین شدت علائم  سندرم پیش از قاعدگی در طی دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون استفاده گردید. گروههای آزمایش هر کدام به مدت ۱۰ جلسه تحت تاثیر درمان وجودی و درمان چندوجهی لازاروس به شیوه گروهی قرار گرفتند، در حالیکه گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. نتایج: تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس، آزمون یومان ویتنی و فریدمن حاکی از آن بود که درمان وجودی سبب کاهش علائم (روانی و جسمانی) سندرم پیش از قاعدگی در زنان مبتلا گردید، در حالیکه درمان چند وجهی لازاروس چندان موثر نبود. نتیجه گیری: استفاده از روش درمان وجودی در کاهش علائم (روانی و جسمانی) زنان مبتلا به سندرم پیش از قاعدگی سودمند به نظر می رسد.