مقایسه سه روش تمرین هوازی با شدت های مختلف بر بیان ژن PPARγ۲ در بافت چربی زیرجلدی رت های نر نژاد ویستار
محل انتشار: فصلنامه ابن سینا، دوره: 23، شماره: 2
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 173
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SINA-23-2_002
تاریخ نمایه سازی: 10 شهریور 1400
چکیده مقاله:
زمینه و اهداف: PPARγ از جمله پروتئین هایی است که در سوخت و ساز چربی در شرایط فیزیولوژیکی و متابولیکی نقش بسیار مهمی دارد. لذا هدف از پژوهش حاضر تاثیر سه شیوه تمرینی HIIT، HIT وMIT بر بیان ژن PPARγ۲ در بافت چربی زیر پوستی موش های نر ویستار بود.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، ۳۲ رت نر نژاد ویستار به صورت تصادفی در ۴ گروه مساوی کنترل، تمرین تداومی با شدت متوسط (MIT)، تمرین تداومی شدید (HIT) و تمرین تناوبی شدید (HIIT) تخصیص یافتند. ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، رت ها بیهوش شدند و نمونه بافت چربی زیرپوستی رت ها استخراج و برای تعیین میزان بیان ژن PPARγ۲ با استفاده از روش آزمایشگاهی RT-PCR مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته ها: اگرچه انجام هر سه روش تمرینی باعث افزایش بیان ژن PPARγ۲ نسبت به گروه کنترل شد (۰۰۱/ ۰ =p)، با این حال تفاوت معناداری میان گروه های تمرینی در تغییرات PPARγ۲ مشاهده نشد.
نتیجه گیری: تمرینات ورزشی MIT و HIT و HIIT سبب افزایش بیان ژن PPARγ۲ می شوند، و این افزایش در گروه تمرینی HIT نسبت به بقیه گروه های تمرینی بیشتر بوده است که به نظر می رسد افزایش بیان این ژن به طول مدت اجرای تمرین وابسته باشد.
کلیدواژه ها:
Endurance Training ، High Intensity Interval Training ، Adipose Tissue ، PPARgamma۲ ، تمرین استقامتی ، تمرین تناوبی شدید ، بافت چربی ، PPARγ۲
نویسندگان
علی برزگری
Department of physical education, Payame Noor University, Tehran, Iran
مریم شعبانلو
Department of physical education, Payame Noor University, Tehran, Iran
معصومه حنانی
Faculty of Physical Education and Sport Sciences, University of Tehran (Kish International Campus), Kish, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :