نقد و بررسی نمایشنامه مرگ فروشنده با رویکرد تحلیل برای کارگردانی

برای بسیاری از تماشاگران، مرگ فروشنده یک تجربه خصوصی و عمیق به شمار می آید. آرتور میلر معتقد است کههر کسی ویلی لومان و ارزش هایی که او با آن زندگی کرد و نابود شد را می شناسد. میلر آشنایی با یک پیشه ور را درمیشیگان به خاطر می آورد که عاقبت به نام ویلی در نمایش او ظاهر گشت. اما ریشه نزدیک تر این نمایش، تصور صحنهبزرگی است که هم ارتفاع طاقی قسمت بین صحنه نمایش و جای ارکستر است که ابتدا آشکار می شود و آنگاه باز می شودو ما درون مغز را می بینیم، قسمت درونی مغز آن مرد. میلر به نمایش انبوه تناقضات و تاثیرات متقابل انقلابی حال وگذشته ویلی می پردازد. جامعه ی آمریکایی بر پایه ی سرمایه است و هر کس در این جامعه فکر آن است که خود رازودتر به سرمایه نزدیک کند زیرا رستگاری را در این می بیند. در چنین جامعه ای نوعی مسابقه میان افراد جریان داردو در این مسابقه همه باهم بیگانه هستند و این بیگانگی لازمه ی چنین جامعه ای است و به بیانی بهتر، تنها فردگراییاست که حاکم است. دنیای میلر دنیای واقع گرایانه است. دنیایی است که در آن خواست ها و آرزوهای بر باد رفته ی طبقاتپایین و ستم دیده ی اجتماع آمریکایی تصویر می شود. این مقاله به نقد و بررسی مرگ فروشنده با رویکرد تحلیل کارگردانیبه روش توصیفی می باشد.