بررسی اثر تنش خشکی و کاربرد سوپرجاذب بر برخی خصوصیات فیزیولوژیک نخود در منطقه هوراند

بهمنظور بررسی اثر تنش خشکی و کاربرد سوپرجاذب بر برخی خصوصیات فیزیولوژیک نخود در منطقه هوراند،آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ۴ تکرار در بهار سال ۱۴۰۰ در منطقه هوراند انجام خواهد شد. تیمارهای آزمایش شامل سه سطح آبیاری (آبیاری کامل به عنوان شاهد، محدودیت ملایم آبی یا قطع آبیاری در مرحله غلاف دهی و محدودیت شدید آبی یا قطع آبیاری در مرحله شروع گلدهی) به عنوان عامل اصلی مقادیر مختلف سوپرجاذب (عدم استفاده از سوپرجاذب ۵۰، ۱۰۰ و ۱۵۰ کیلوگرم در هکتار سوپرجاذب) به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس صفات مورد مطالعه نشان داد که اعمال تنش بر تمام صفات مورد ارزیابی در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. همچنین نتایج نشان داد که اثر متقابل سوپرجاذب و تنش بر کلروفیل کل در سطح احتمال یک درصد و بر سایر صفات اثر معنی داری نداشتند. نتایج مقایسه میانگین برهمکنش تنش خشکی و سوپرجاذب نشان داد که بیشترین میزان کلروفیل برگ ۶/۸۷ میلیگرم بر گرم وزن تازه برگ) به تیمارهای (آبیاری کامل و ۱۵۰ کیلوگرم در هکتار سوپرجاذب) اختصاص یافت. کمترین میزان کلروفیل برگ ۴/۵۹ میلی گرم بر گرم وزن تازه برگ) به تیمارهای (قطع آبیاری در مرحله شروع گلدهی و عدم استفاده از سوپرجاذب) اختصاص یافت. مقایسه میانگین تیمارها مشخص نمود که با افزایش تنش خشکی مقادیر مقدار نسبی آب برگ و کارتنوئید کاهش یافت. بنابراین بیشترین محتوای نسبی آب برگ ۸۱/۰۲ درصد) و کارتنوئید ۲/۱۶ میلیگرم بر گرم وزن تازه برگ) مربوط به سطح (آبیاری کامل) بود.