بررسی اثر تنش شوری بر میزان مقاومت و برخی صفات رشدی گیاهان پوششی فرانکینیا، لیزماکیا و فستوکا

پیشینه فضای سبز در ایران نشان دهنده اهمیت ویژه طراحی منظر در شهرها می باشد. این امر به نحوی انجام می شد که گیاهان انتخاب شده بیشترین سازگاری را با اقلیم خشک و نیمه خشک ایران داشته باشد. یکی از عوامل محدود کننده تولید محصولات کشاورزی و منابع طبیعی در دنیا شوری خاک می باشد. رشد محصولات در خاک های شور یا مکان هایی که با آب شور آبیاری می شوند کاهش می یابد. با توجه به اینکه بیشتر خاک های مناطق خشک و نیمه خشک را خاک های شور و قلیایی تشکیل می دهند، بررسی ارقام مقاوم به شوری دارای اهمیت می باشد. این مطالعه در قالب یک آزمایش فاکتوریلبر پایه طرح کامل تصادفی با چهار تکرار که فاکتور اول شامل نوع گیاه در سه سطح (فرانکینیا، لیزماکیا و فستوکا) و فاکتور دوم شامل چهار سطح شوری ۰، ۹، ۱۰، ۱۲ دسی زیمنس بر متر) در شرایط گلخانه انجام شد. نتایج به دست آمده نشان داد طول ریشه در تیمار فستوکا و فرانکنیا تفاوت معنی داری نداشت اما با لیزماکیا تفاوت معنی داری دارند. با توجه به نتایج گیاه لیزماکیا کمترین مقدار طول ریشه را در شرایط شوری ۱۰ و ۱۲ دسی زیمنس بر متر داشته است، همچنین وزن تر و خشک ریشه و وزن تر اندام هوایی این گیاه با افزایش شوری نسبت به دو گیاه دیگر مقدار کمتری داشته است. در نتیجهمیتوان گفت کشت این گیاه در شرایط کم آبی و یا خاک های شور توصیه نمی شود. اما گیاه فستوکا در شرایط شوری ۱۰ و ۱۲ دسی زیمنس بر متر وزن تر و خشک ریشه و وزن تر و خشک اندام هوایی بیشتری نسبت به دو گیاه دیگر داشته است و میتوان از این گیاه در منطق شور استفاده کرد