بررسی تاثیر مدیریت آبیاری و آرایش لوله های آبده آبیاری قطره ای بر عملکرد ، بهره وری آب و سود خالص در کشت گوجه فرنگی و چغندر قند

این پژوهش طی دو فصل زاعی ۱۳۹۵ و ۱۳۹۶ در شهرستان سنندج، با هدف بررسی تاثیر سطوح مختلف آبیاری و نحوه آرایش سیستم آبیاری قطره ای نواری روی گوجه فرنگی گلخانه ای انجام شد. آزمایش در قالب طرح کرت های نواری دو بار خرد شده با ۱۶ تیمار و سه تکرار با ترکیب عوامل اصلی و فرعی صورت گرفت عامل اصلی شامل چهار آستانه پتانسیل ۴۵ I۱ و ۵۵I۲ و ۶۵ I۳ و ۷۵ I۴ سانتی بار جهت شروع آبیاری، عامل فرعی دو سامانه آبیاری به صورت آبیاری قطره ای نواری S۱ و قطره ای زیر سطحی S۲ و عامل فرعی شامل دو الگوی کار گذاری لوله آبده به صورت یک خط لوله آبده برای هر ردیف کشت L۱ و یک خط لوله آبده برای دو ردیف کشت L۲ بود. علاوه بر تعیین میزان حجم آب کاربردی، عملکرد محصول و بهره وری آب، میزان درآمد خالص و نرخ بازده نهایی با لحاظ مجموع هزینه و درآمد در هر تیمار، براساس روش بودجه بندی محاسبه شد. نتایج نشان داد افزایش آستانه مکش جهت آبیاری باعث کاهش تعداد دفعات آبیاری و حجم آب مصرفی شد. کمینه ۱۳۶/۳۶ و بیشینه ۲۶۹/۱۱ تن در هکتار) میزان عملکرد به ترتیب مربوط به تیمار های I۱,S۲,L۱,I۴,S۱,L۲ بود. با این وجود، تیمار I۲,S۲,L۱ ضمن کاهش ۱۱/۷ درصد در حجم آب مصرفی در مقایسه با تیمار I۱,S۲,L۱ تنها باعث یک درصد افت محصول شده و بیشترین سود خالص را به همراه داشت. این در حالیست که بالاترین بهره وری آب آبیاری در تیمار I۴,S۲,L۱ مشاهده شد. لذا با در نظر گرفتن صرفه جویی در مصرف آب و حفظ منافع اقتصادی کشاورزان، استفاده از روش اتخاذ شده در تیمار I۲,S۲,L۱ در کشت گوجه فرنگی و چغندر قند گلخانه ای در شهرستان سنندج افزایش کارایی مصرف آب و نرخ بازده نهایی را به همراه خواهد داشت.