بررسی سن ممیزی صبی با تکیه بر مفهوم شناسی آن در لغت، فقه و حقوق ایران
محل انتشار: دوفصلنامه مصباح الفقاهه، دوره: 4، شماره: 4
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 905
فایل این مقاله در 19 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MUF-4-4_003
تاریخ نمایه سازی: 13 شهریور 1400
چکیده مقاله:
اهل لغت سن خاصی را نسبت به صبی ممیز و غیر ممیز بیان نکردند و تنها زمان تولد تا بلوغ را، بطور کلی مورد توجه قرار دادند. اما فقها در کتب فقهی، سن تمییز و عدم تمییز صبی را؛ به توان کودک در تشخیص اجمالی بین نفع و ضرر خودش و عدم آن تعبیر نمودند که به طور معمول، از زمان تولد تا سن شش و هفت سالگی را ناممیز و از این سن به بعد تا چهارده و پانزده سالگی را که سن بلوغ و تکلیف صبی فرا می رسد، ممیز دانستند. حقوقدانان نیز به تبعیت از فقها، همین سن را در مورد صبی ممیز و غیر ممیز بیان نموده اند، با این تفاوت که سن تمییز را معمولا بین ده تا دوازده سالگی می دانند. البته بعضی از حقوقدانان سن تمییز را نسبی دانسته و دلیل آنرا قدرت قوه درک کودکان دانستند.در نوشته حاضر که مبتنی بر روش جمع آوری درکتابخانه بوده و از روش تحلیلی- توصیفی کمک گرفته است، این نتیجه بدست آمده که از زمان تولد تا حدود سن هفت سالگی، سن عدم تمییز کودک و از این سن تا زمان بلوغ که حدود سن پانزده سالگی می باشد، سن تمییز کودک خواهد بود.
نویسندگان
عمار جعفری نژاد
طلبه سطح ۴ حوزه علمیه خراسان
حسن حکیم باشی
مشاور رئیس دفترتبلیغات اسلامی مشهد
محسن جهانگیری
دانشیار فقه و اصول دانشگاه علوم اسلامی رضوی
مهدی صالحی مقدم
دانشجوی دکترای رشته حقوق جزا دانشگاه علوم اسلامی رضوی