اثربخشی طرح تایم بر بهزیستی روانی و کیفیت زندگی در زنان دارای همسر معتاد

هدف پژوهش حاضر، اثربخشی طرح تایم بر بهزیستی روانی و کیفیت زندگی در زنان دارای همسر معتاد شهر ایلام بود. این تحقیق از نوع پژوهش های شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل کلیه همسران افراد معتاد در شهر ایلام بود. نمونه پژوهش شامل ۰۲ زن دارای همسر معتاد بود که با نمونه گیری دردسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش ( ۱۰ نفر) و کنترل ( ۱۰ نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت آموزش غنی سازی روابط قرار گرفتند. اطلاعات این پژوهش از طریق، پرسشنامه بهزیستی ذهنی و پرسشنامه کیفیت زندگی جمع آوری شد. روش مورد استفاده برای آزمون فرضیه های پژوهش تحلیل کوواریانس تک متغیره بود، فرضیه ها در سطح ۰/۰۵ با نرم افزار spss۰۲ تجزیه و تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد که آموزش طرح تایم، اثر معناداری بر افزایش بهزیستی روانی و کیفیت زندگی در زنان دارای همسر معتاد داشته است. با استناد به داده های بدست آمده از این پژوهش پیشنهاد می شود از آموزش طرح تایم جهت افزایش بهزیستی روانی و کیفیت زندگی در همسران افراد معتاد بهره گرفت.