مدیریت توسعه پایدار اسلامی؛بایدها و نبایدها

شیوه های مدیریت و رهبری تابعی از ارزش های حاکم بر بافت سازنده یک جامعه می باشد. از همین رو چگونگی ماهیتعناصر تشکیل دهنده در جامعه، خود شیوه خاصی از مدیریت را اقتضا می کند. با عنایت به لزومح اکمیتارزش های الهی در سازمان های اسلامی، لازم است تا شیوه خاص مدیریت اسلامی نیز در آنها اجرا گردد تا به موفقیتبرسند.مقاله حاضر به بررسی بایدها و نبایدهای توسعه پایدار مدیریت اسلامی پرداخته و نتایج آن حاکی از آنست که: آنجاییکه مدیریت با انسانها سر و کار دارد، توسعه نیازمند انسانهای توسعه یافته نیز هست و از جمله ویژگی های این انسان ها: اعتقاد بهتوان اثرگذاری انسان به محیط به جای اثرپذیری صرف از آن، اعتقاد بیشتر به علم و فناوری، امید به زندگی و .....میباشد. رهبری بر سه اصل مبتنی است. اصل اول مربوط است به اهمیت انسان و ذخائر و نیروهائی که در او نهفته است کهمعمولا خود به آنها توجه ندارد. اصل دوم مربوط است به تفاوت انسان و حیوان، و اصل سوم مربوط به قوانین خاص زندگیبشر است. یک سلسله اصول بر رفتار انسان حکومت میکند که اگر کسی بخواهد بر بشر مدیریت داشته باشد و وی را رهبریکند جز از راه شناخت قوانینی که بر حیات و بر روال زندگی بشر حاکم است، میسر نیست. با توجه به نتایج مقاله حاضر اهمباید و نبایدهای اصول مدیریت توسعه پایدار اسلامی بابه شرح ذیل می باشد؛ اصل تقوا ، اصل وحدت جهت اصل وحدت دستور،اصل توکل ،اصل محبت به همه انسانها ،اصل حسن ظن ،اصل انعطاف ،اصل توانایی در کنترل نفس ،اصل قدردانی وقدرشناسی، اصل کاربرد ضابطه و دوری از رابطه ، اصل مشورت ، اصل رازداری ،اصل احسان، حقوق و پاداش عادلانه ،اصلتناسب شغل با فرد ،اصل ارزشیابی و نظارت ،اصل موانست و توجه به افراد.