بررسی سطح امنیت [انسانی] در پایان دولت دوازدهم و ارائه راهکارهای رفع موانع و مشکلات ( مورد مطالعه ای استان لرستان)

امنیت حیاتی ترین رکن جهت رشد و بقا می باشد و انسان از بدو تولد محتاج و آرزوی آن را دارد. به طور کلی دو دیدگاه مختلف نسبت به امنیت وجود دارد: یکی دیدگاه سنتی است خواستگاه آن غرب می باشد و نشات گرفته از جنگ سرد می باشد و امنیت را آزادی از ترس بیان می کند. در این دیدگاه امنیت و به طور ویژه امنیت ملی از طریق سرمایه گذاری در صنایع دفاعی و با نظامی گری حاصل می شود (جنگ جهانی اول و دوم ). دیدگاه غیر سنتی (امنیت انسانی) امنیت را آزادی از نیازمندی های و برخورداری از امکانات حیات و آزادی از بی حرمتی و حقارت تعریف می کند که از طریق دفاع در برابر تهدیدات، توسعه پایدار و رعایت حقوق بشر حاصل می شود (محب الحق: ۱۹۹۴). این تحقیق با هدف بررسی سطح امنیت [انسانی] استان لرستان در پایان دولت دوازدهم و ارائه راهکارهای رفع موانع و مشکلات جهت بهبود سطح امنیت در این استان می باشد. روش تحقیق در این بررسی توصیفی- تحلیلی است و ابزار جمع آوری پرسشنامه می باشد که روایی آن با کسب نظر اساتید مرتبط تایید و پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ ۹۶ % محاسبه گردید و برای تعیین سطح امنیت [انسانی] در جامعه آماری استان لرستان در سال ۱۴۰۰ با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی به تعداد ۴۹۶ نفر اجرا شد، همچنین برای استفاده شده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد SPSS تجزیه و تحلیل داده های حاصل از این پرسشنامه از نرم افزار که کشور با بهره وری پایین دولت مواجه بوده است و استان لرستان از فقر امنیتی (ناامنی زیست محیطی، غذایی، بهداشتی، اقتصادی، جامعه، شخصی و سیاسی) رنج می برند. و این فقر، امنیت [انسانی]، چالش های جدیدی برای برنامه های توسعه پایدار دولت های آینده به وجود آورده است، بنابراین برای غلبه بر این چالش ها در محیط متلاطم امروز، سیاست گذاران و مدیران دولت سیزدهم باید تحت یک رهبری واحد به شکل جدیدی تفکر و اقدام نمایند.