بررسی تاثیر ویروس کرونا (کووید ۱۹) بر فرآیند مدیریت آینده پژوهی در سطوح عالی مدیریت سازمان ها

این تحقیق با هدف بررسی تاثیر ویروس کرونا (کووید ۱۹) بر فرآیند مدیریت آینده پژوهی در سطوح عالی مدیریت سازمانها در سال ۱۴۰۰ انجام شده است تحقیق حاضر از نظر هدف کاربرد ی و نوع روش پژوهش توصیفی – تحلیلی است و برپایه مطالعات کتابخانه ای و اسنادی استوار می باشد.نتایج این تحقیق نشان می دهد یکی از اصلی ترین اهداف در طراحی سیاست های مدیریت ویروس کووید ۱۸ در سطوحعالی با رویکرد آینده پژوهی باید تمرکز بر افزایش تاب آوری باشد. برای رسیدن به هدف تاب آوری نقش نوآوریبه عنوان یک رویکرد جامع بسیار مهم است تا بتواند از ظرفیت های مختلف فناوری و نوآوری به خصوص فناوری هایجدید در جهت کاهش مشکلات و حل آنها در سازمان استفاده کند. همچنین سازمان ها در کشورها ی مختلف در دو دستهبندی ی موفق و ناموفق در مواجهه با این بحران، این ویژگی ها را در الگوی مدیریتی خود در سطوح عالی به کار بردهاند: پذیرش بحران/ انکار بحران: سازمان های موفق بحران را به مثابه یک بحران به سرعت پذیرفتند سازمان های ناموفق حداقل تازمان قابل توجهی اصل وجود بحران را انکار کردند. پاسخ بهنگام به بحران/ پاسخ معوق و مردد به بحران: سازمان های موفق بهتبع پذیرش بحران یک پاسخ اولیه بهنگام طراحی کردند. سازمان های ناموفق پاسخی معوق و مردد دادند. استراتژی مشخصو واحد در مقابل بحران/ سردرگمی استراتژیک: سازمان های موفق توانستند یک استراتژی واحد مشخص هماهنگ و فراگیربرای مقابله با بحران طراحی کنند. سازمان های ناموفق حتی با گذشت چند ماه از آغاز بحران دچار سردرگمی استراتژیکبودند. علم گرایی و تبعیت از تجربه های دیگر سازمان های /پندارگرایی و خودخاص پنداری اعتماد سیاسی بالا/ بی اعتمادیسیاسی و بحران اعتماد: سازمان های موفق در سطح کشوری سطح بالایی از اعتماد سیاسی را در خزانه داشتند و در بحران آنرا افزایش دادند. سازمان های ناموفق سطح پایینی از اعتماد سیاسی را در خزانه داشتند و در بحران آن را به باد دادند. سازمان توانمند و دارای سطح بالایی از قابلیت/ سازمان ناتوان و دچار بحران نفوذ و قابلیت: سازمان های موفق مجهز به مدیریت درسطح عالی توانمند بودند. سازمان های ناموفق از ناتوانی مدیریتی رنج می بردند.همچنین نتایج این پژوهش بیانگر این است که مدیریت در سطوح عالی سازمان های ایران به خصوص در عرصه های کلانکشور در مواجهه با ویروس کرونا از چهار بحران نسبتا پایدار و بلندمدت رنج می برد: ۱. بحران تصمیم گیری، بحران اعتمادسیاسی، بحران انسجام سیاسی و بحران نفوذ یا قابلیت.