ارزیابی عوامل محیط زیستی موثر بر مکانیابی نیروگاه های خورشیدی تولید برق (مطالعه موردی: استان خوزستان)

امروزه انرژی از اهمیت ویژه ای در پیشرفت جوامع بشری برخوردار است. به گونه ای که توسعه اقتصادی، صنعتیو قدرت سیاسی کشورها بدون به کارگیری انواع انرژی امکان پذیر نمی باشد. علاوه بر این انرژی به عنوان یککالای مصرفی نهایی، نقش بسزایی در تامین رفاه و آسایش فرد فرد جامعه دارد یکی از اشکال مهم انرژی کهامروزه در هر زمان و مکانی مورد نیاز بشر می باشد انرژی برق است. به نظر می رسد با ایجاد تغییر اقلیم ناشی ازاستفاده از سوخت های فسیلی و کمبود منابع آبی تنها راهکار مناسب و منطقی جهت تامین برق کشور در آیندهاز مسیر مزرعه های خورشیدی خواهد گذشت. استان خوزستان، با توجه به میزان بالای تابش های خورشیدیدریافتی می تواند سهم قابل توجهی از تامین برق نیروگاه های خورشیدی را به خود اختصاص دهد. در این پژوهشنقشه های توصیف شاخص های مناسب زمین نسبت به اجرای سیستم های انرژی خورشیدی (CSP & PV) باترکیب نقشه های تابش خورشیدی (GHI & DNI)، اثرات محدودیت های زمینی (شیب منطقه، کاربری اراضیو...) و شرایط آب و هوایی (ذرات گرد و غبار، رطوبت نسبی و ...) ایجاد شده است. بدین گونه با استفاده از نرمافزار QGIS به روش FAHP لایه های مربوطه مقیاس دهی گردید و با روش ترکیب خطی وزنی، مکان هایمناسب و غیر مناسب نیروگاه های خورشیدی تعیین گردید. نتایج نشان می دهد که استان خوزستان برای هر دوسیستم های خورشیدی مناسب می باشد. در واقع مناسب ترین مناطق برای نصب سیستم های خورشیدی مناطقشرقی، جنوب شرقی و شمال غربی استان از جمله شهرهای بهبهان، رامهرمز، مسجدسلیمان، باغملک، ایذه می باشد.