تعیین میزان اثر بخشی خود نظم دهی بر حل مسئله و سازگاری اجتماعی دانش آموزان پیش دبستانی دختر

پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان اثر بخشی خود نظم دهی بر حل مسئله و سازگاری اجتماعی دانش آموزان پیش دبستانی دختر انجام شد، روش پژوهش از نظر هدف، کاربردی است. زیرا هدف از تحقیقات کاربردی، به دست آوردن درک یا دانش لازم برای تعیین ابزاری است که به وسیله آن نیازهای مشخص و شناخته شده برطرف شود. در این نوع تحقیقات، هدف، کشف دانش جدیدی است که کاربرد مشخصی را در رابطه با فرآیندی در واقعیت دنبال می کند.جامعه ی مورد مطالعه در این تحقیق شامل کلیه ی دانش آموزان دختر پیش دبستانی در ناحیه یک شهر مرند است که در سال تحصیلی ۹۵- ۹۴ مشغول به تحصیل هستند. که روش نمونه گیری بدین منوال بود که از مدارس پیش دبستانی دخترانهی ناحیهی یک شهر مرند تعداد ۳۰ نفر دانش آموز بر اساس رضایت والدین و همکاری کودک انتخاب شدند و در گروه های دوگانه تقسیم شدند. به این ترتیب که، در هر گروه، تعداد ۱۵ نفر، به صورت تصادفی جایگزین شدند. آموزش خودتنظیمی به یک گروه از کودکان ارایه شد و گروه دوم پس از انجام پس آزمون مداخله را دریافت کرد.که برای جمع آوری اطلاعات ضروری برای انجام پژوهش از چندین ابزار شامل، آموزش خود تنظیمی، پرسش نامه استاندارد پرسشنامهی راتر-استرای هورن، آزمون عصب شناختی کانرز استفاده گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده از پرسشنامه های جمع آوری شده از روشهای آماری توصیفی و استنباطی استفاده شده است. که یافته های پژوهش نشان داد که برنامه آموزش خود نظم دهی موجب می شود که افراد بتوانند به واسطه گفتار خصوصی به رفتار خویش جهت بدهند و وابستگی های رفتار رادر طول زمان سازماندهی کنند. به تعبیری این آموزش به شکل گیری تفکر کلامی منتهی می شود، که دستاورد آن تنظیم و کنترل رفتار آدمی است. چرا که در فرایند به کار گیری آموزه های این برنامه فرد یاد می گیرد که رفتارهای معطوف به دیگران را به خود بازگرداند و آنها را درون سازی کند. و به واسطه درون سازی این رفتارها به خودمدیریتی در کنترل رفتار دست یابد. به نظر می رسید که می بایست خود نظم دهی اثرات خود رادر ارتقای سازگاری اجتماعی دانش آموزان نشان دهد. اما نتایج حاصل با تحقیقات قبل همخوان نیست و نیاز به بررسی بیشتر دارد.