بررسی اثربخشی مصالح هوشمند در فرآیند یادگیری دانش آموزان

مدارس یکی از مهمترین فضاهای عمومی در تمام دنیا محسوب می شود. هر فرد در طول دوران زندگی خود بخشی از عمر خود را در مدارس می گذراند. توجه به طراحی فضاهای آموزشی، چه از لحاظ کالبد فیزیکی آن و چه تاثیر روانی فضاهای ایجاد شده، دغدغه همه معماران است. تکنولوژی و فناوری های روزآمد امکانات جدیدی در اختیار معماران و مهندسان قرار داده است که در این میان مصالح هوشمند به عنوان بخشی از اجزای معماری بیشترین ارتباط را با کاربران فضاهای معماری دارد که در فضاهای آموزشی به نسبت این مقدار بیشتر است. هدف از این پژوهش طراحی مدرسه ای است که با توجه به قابلیت ها و ویژگی های فضایی خود آموزش را به بهترین شکل خود تحقق بخشد و بتواند در جهت رشد و ارتقای آموزش کمک کند. در این راستا، طراحی دبستانی هوشمند با رویکرد فناوری نانو و مصالح هوشمند به عنوان یک گزینه مطرح می گردد. در این میان سوالاتی نظیر موارد زیر مطرح شده و در طول پژوهش به آن پاسخ داده شده است. توسط چه راهکارهایی می توان مدرسه ای هوشمند طراحی نمود که آموزش هوشمند را در تمام فضاهای مدرسه داشته باشد؟ و یا چگونه می توان مدرسه ای طراحی نمود که علاوه بر تامین نیازهای آموزشی و تربیتی، باعث صرفه جویی در منابع انرژی و حفظ محیط زیست در آینده گردد؟ روش تحقیق از نوع توصیفی – تحلیلی و با استفاده از تکنیک اسنادی می باشد. پژوهش از نوع تحقیق توسعه ای با رویکرد استراتژیک می باشد. یعنی انجام تحقیق برای طراحی و ابداع سیستم های کارآمدتر جدید برای جایگزینی روش های آموزش جدید و نیز طراحی مدارس هوشمند به جای مدارس سنتی موجود. بیان اصول طراحی مدارس هوشمند از نتایج پژوهش می باشد.