اثربخشی هنردرمانی مبتنی بر نقاشی بر رفتار پرخاشگرانه دانش آموزان دختر با آسیب شنوایی

زمینه و هدف: وجود مشکلات سازگاری در کودکان با آسیب شنوایی نیازمند مداخلات درمانی است؛ لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی هنر درمانی مبتنی بر نقاشی بر رفتار پرخاشگرانه دانش آموزان دختر با آسیب شنوایی انجام شد. روش پژوهش: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با گروه آزمایش و گواه و طرح پیش آزمون، پس آزمون با پیگیری سه ماهه و جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر با آسیب شنوایی بود که در مدارس استثنایی شهرکرد در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۳۹۸ مشغول به تحصیل بودند. از میان آن ها ۳۰ دانش­آموز که معیار­های ورود به مطالعه را داشتند با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و پس از همتا سازی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گروه گواه (۱۵ نفر) قرار گرفتند. برای گروه آزمایش طی پانزده جلسه بسته نقاشی درمانی اجرا شد و گروه گواه هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. همه آزمودنی­ها در مراحل پیش آزمون و پس آزمون به وسیله پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (۱۹۹۲) ارزیابی شدند. داده ­ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه­ گیری مکرر و نرم­افزار SPSS نسخه ۲۴ تحلیل شدند. یافته­ ها: نتایج تحلیل داده ­ها نشان داد که هنر درمانی مبتنی بر نقاشی هم در مرحله پس آزمون و هم پیگیری موجب کاهش رفتار پرخاشگرانه و مولفه های خشم، پرخاشگری کلامی و رنجش می شود (۰/۰۱>p). نتیجه­ گیری: با توجه به نتایج به دست آمده از پژوهش، هنر­درمانی مبتنی بر نقاشی به عنوان یک روش روان­درمانی موثر در جهت کاهش نشانه­ های بالینی اختلال رفتاری پرخاشگری دانش­آموزان به درمانگران حوزه کودکان با نیاز­های خاص پیشنهاد می­ شود