بررسی ارتباط بین ویژگی های گوشه داری، بافت سطحی و وجود ریزترک در سنگدانه های طبیعی با مساحت، شیب و طول آبراهه اصلی در حوزه بالادست مخروط افکنه های واقع در شمال دشت دیره

ویژگی­های ریخت­شناسی حوزه­ها مانند مساحت، شیب و طول رودخانه اصلی می­توانند بعضی از خصوصیات سنگدانه­ها مانندگردشدگی، بافت سطحی و میزان ریزترک­ها را تحت­تاثیر قرار دهند. ابتدا از طریق تصاویر ماهواره­ای، نقشه­های زمین­شناسی و بازدید­های میدانی، ۱۲ مخروط­افکنه انتخاب شد که دارای حوزه بالادستی مشابهی از نظر سنگ­شناسی هستند. از قسمت وسط ۱۲ مخروط­افکنه، ۱۵۰ نمونه برای سه اندازه متفاوت شن (۵۰ نمونه برای هر اندازه) برداشت گردید و ویژگی­های فوق­الذکر مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده  نشان می­دهد که با کاهش شیب، افزایش مساحت و طول مسیر جریان حوزه بالادست مخروط­افکنه­ها، گرد­شدگی افزایش، بافت سطحی صاف­تر و میزان ریزترک­ها کاهش می­یابد. کمترین میزان گردشدگی در مخروط­افکنه دارای مساحت حوزه بالادستی ۲۷ و ۳۳ هکتار و در محدوده سنگدانه­های با اندازه ( mm۵/۱۲-۱۶) در حالی که بیشترین میزان گردشدگی در مخروط­افکنه دارای بزرگ ترین مساحت حوزه بالادستی (۲۰۶ و ۳۰۹ هکتار) و بزرگ ترین سنگدانه­ها ( mm۲۵-۵/۳۷) به دست آمده است. از نظر بافت سطحی نیز بیشترین زبری و کمترین زبری به ترتیب در مخروط­افکنه­ای با مساحت حوزه بالا­دستی ۲۵ هکتار و ذرات ( mm۵/۱۲-۱۶) و مخروط­افکنه با مساحت حوزه بالادستی ۳۰۹ هکتار و سنگدانه های  mm۳۷.۵-۲۵ مشاهده شده است. از نظر ریزترک نیز کمترین درصد ترک در ریزترین سنگدانه های برداشت شده از مخروط­افکنه با مساحت حوزه بالادستی ۳۰۹ هکتار به میزان ۱۰ درصد و بیشترین میزان ترک در درشت­ترین سنگدانه­های برداشت شده از مخروط­افکنه با مساحت حوزه بالا­دستی ۲۹ و ۳۳ هکتار به میزان ۳۲ درصد، به دست آمده است. همچنین وضعیتی مشابه با مساحت حوزه بالادست برای طول مسیر جریان دیده شد.