بررسی مولفه های اساسی توسعه پایدار (نمونه موردی: شهرستان قوچان)

با بروز ضایعات زیست محیطی و کاهش سطح عمومی زندگی به ویژه در جوامع شهری طی دو دهه گذشته، رهیافت توسعه پایدار به عنوان موضوع روز دهه ی آخر قرن بیستم از سوی سازمان ملل مطرح و به عنوان دستور کار قرن ۲۱ در سطوح بین المللی، منطقه ای و محلی تعیین گردید. در ایران نیز افزایش جمعیت شهری، مهاجرت از روستاها و شهرهای کوچک به سمت شهرهای بزرگ و تمرکز امکانات و خدمات در کلانشهرها، باعث شد تا بسیاری از شهرهیا کشور با مشکلاتی مانند کمبود مسکن، اشتغال و ... مواجه شده و محیط زیست شهری تحت تاثیر قرار گیرد. توسعه پایدار از مفاهیم جدیدی است که در ارتباط با مشکلات پیش آمده بروز کرده است. در واقع مفهوم توسعه پایدار این است که اکنون دریافته ایم که با استفاده بیش از حد از منابع طبیعی ممکن است این توسعه در دراز مدت پایدار نماند و افزایش درآمد کنونی، به کاهش رفاه و درآمد آینده بیانجامد. لذا هدف اصلی از انجام پژوهش حاضر بررسی مولفه های اساسی توسعه پایدار با تاکید بر شهرستان قوچان می باشد. نتایج بدست آمده موید این مطلب است که شهرستان مورد مطالعه از لحاظ سطح توسعه و متعاقب آن نیل به توسعه پایدار از وضعیت چندان مساعدی برخوردار نمی باشد. لذا توجه به برنامه ریزی فضایی و شناسایی نقاط سکونتگاهی محروم جهت برنامه ریزی اصولی و ارائه راهبردهایی صحیح و اجرایی در راستای نیل به توسعه و پیشرفت متعادل منطقه ای با رویکرد توسعه پایدار، ضرورتی اجتناب ناپذیر است که می بایست مورد توجه متخصصان و صاحب نظران مسائل شهری قرار گیرد.