ارائه مدلی جهت ارزیابی میزان پایداری یک زنجیره تامین با استفاده از توابع مطلوبیت گروهی

امروزه قوانین محیطی، ملاحظات اقتصادی و سطح تعهد به آنها تاثیر قابل توجهی در میزان بازدهی وکارآمدی سازمان ها دارد. افزایش پیچیدگی توام با عدم قطعیت، تاثیر عمیقی بروی فعالیت های سازمان هابخصوص مقوله زنجیره ی تامین داشت و در نهایت با افزوده شدن ابعاد زیست محیطی و اجتماعی به بعداقتصادی، مفهوم زنجیره ی تامین پایدار شکل گرفت. مدیریت زنجیره تامین پایدار، اثرات اکولوژیکیفعالیتهای صنعتی را بدون خدشه وارد نمودن به کیفیت، هزینه، اطمینان، عملکرد یا کارایی در مصرفانرژی کاهش می دهد .افزایش هزینه های زیست محیطی در این شبکه ها و رشد فشار مصرف کنندگان به منظور ارائه کالاهاییکه از نظر زیست محیطی استاندارد باشند، و از سوی دیگر آگاهی جامعه بیرونی و کارکنان شرکت ازمسائل اجتماعی مرتبط با سازمانها و ایجاد گروه هایی در حمایت از جامعه ، افراد و افزایش مسئولیتاجتماعی سازمان ها و شرکت ها، موجب گردیده است که بسیاری از سازمان ها به سمت پایداری در زنجیرهتامین حرکت کرده و شاخص های جدیدی را در عملیات خود مدنظر قرار دهند. شاخص ها علاوه بر الزاماتسود آوری شرکت مسائل اجتماعی و زیست محیطی را نیز مدنظر قرار میدهند .در پژوهش حاضر، مدلی جهت ارزیابی میزان پایداری در یک زنجیره ی تامین ارائه گردیده است که درآن با استفاده از توابع مطلوبیت گروهی، مدل های ارائه گردیده در هر یک از ابعاد پایداری (اقتصادی،زیست محیطی و اجتماعی)، میزان پایداری در آن بعد را به ما نمایش خواهند داد.در همین راستا به منظور ارائه ی مدلی کاربردی جهت ارزیابی میزان پایداری زنجیره تامین، ابتدا با بهرهگیری از نظرات خبرگان صنعت مورد بررسی؛ شاخص های موثر بر ارزیابی پایداری زنجیره تامین، بااستفاده از روش دلفی، غربالگری شد. همچنین جهت تعیین وزن شاخص ها از فرایند سلسله مراتبی فازیاستفاده گردید و در نهایت، جهت تجزیه وتحلیل نهایی، روش مطلوبیت گروهی، مورد استفاده قرار گرفت.