بررسی استنادهای تفسیری در «مواهب الرحمن فی تفسیر القرآن» سید عبدالاعلی سبزواری
محل انتشار: مجله مطالعات فهم حدیث، دوره: 1، شماره: 2
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 249
فایل این مقاله در 23 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MFHJ-1-2_002
تاریخ نمایه سازی: 30 شهریور 1400
چکیده مقاله:
اختلاف در استنادهای تفسیری کم و بیش در تفسیر همهی آیات و سور اثر گذاشته و روشهای تفسیری گوناگونی را شکل میدهد. سید عبدالاعلی سبزواری در تفسیر مواهب الرحمن فی تفسیر القرآن از منابع و مستندات گوناگونی بهره برده، اما یکی از مهمترین این مستندات قرآن کریم است؛ مفسر در وهلهی اول با بهرهگیری از آیات قرآن کریم به تبیین معانی و مقاصد واژگان و عبارات قرآن پرداخته است و همگام با استفاده از آیات قرآن از روایات معصومان (ع) نیز گاه برای بیان مفاد آیات و گاه برای بیان تاویل آیات بهرهی فراوانی برده و به تفسیر صحابه و تابعان نیز بیتوجه نبوده؛ البته در همهجا اقوال آنها را نپذیرفته بلکه گاهی به نقد و رد آنها میپردازد. مفسر در کنار سایر مستندات تفسیری خود در تبیین معانی واژگان قرآن، از ادبیات عرب در نظم و نثر بهره برده و کم و بیش به اقوال لغتشناسان استشهاد نموده است. و در نهایت همواره با بهرهگیری از عقل و اجتهاد، چه در تحلیل آیات و روایات و چه در کشف استلزامات و دلالتهای نهفته در آیات، به تفسیر آیات قرآن پرداخته است.با توجه به استنادهای سبزواری در این تفسیر میتوان روش تفسیری وی را جامع تفسیر عقلی و نقلی دانست.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فتحیه فتاحی زاده
دانشیار دانشگاه الزهرا (س)
زهرا جدیدی
دانشجوی کارشناسی ارشد علوم قرآن و حدیث دانشگاه الزهرا (س)