سبک شناسی آوایی، صرفی- نحوی، بلاغی سوره قمر

یکی از جنبه های اعجاز قرآن کریم، اعجاز بیانی و ادبی است که ابعاد گوناگون جنبه های ظاهری و ساختاری الفاظ قرآن را در بر می گیرد، از میان مباحث گسترده ی زبان شناسی و ادبی، بدون شک سبک شناسی یکی از مباحث مهم این بحث است که در سطوح مختلف قابل بررسی است. پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی با رویکرد سبک شناسانه به بررسی زیبایی های ادبی سوره ی قمر در سه سطح آوایی، صرفی نحوی، بلاغی می پردازد. از برجسته ترین شیوه های سبکی در سطح آوایی، نغمه ناشی از تکرار حروف، و سجع است؛ اشتراک لفظی، تقدیم و تاخیر، استفهام، در سطح صرف و نحو؛ تشبیه، تکرار، التفات، کنایه نیز از زیبایی های بلاغی این سوره است. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که سوره قمر به لحاظ اشاره به حوادث روز قیامت، در بعضی آیات دارای ریتم کوبنده ای است و حروف جهر در این آیات بیشتر تکرار شدند، همچنین چندین آیه در سوره مرتب تکرار شدند و این تکرار نیز گاهی در یک آیه است که واژگان یک آیه تکرار می شوند.