ارزیابی ترجمه صفار زاده و آیتی با تکیه بر سطح صرفی - نحوی الگوی گارسس (مطالعه موردی: سوره مبارکه مریم)

از آنجا که در راستای ارتقاء کیفیت و مقبولیت ترجمه قرآن کریم به فارسی، بررسی و تحلیل شگردهای ترجمه امری حائز اهمیت به نظر می رسد؛ بنابراین در دهه های اخیر ترجمه های این کتاب آسمانی از سوی ترجمه پژوهان قرآنی مورد نقد و ارزیابی قرار گرفته است. تلاش پژوهش حاضر مبتنی بر تحلیل و ارزیابی ترجمه طاهره صفار زاده و عبدالمحمد آیتی با تکیه بر مولفه های مدل «گارسس» در سطح «صرفی -تحوی» است؛ برای این منظور مولفه های کاردستی این نظریه بر شواهد مستخرج از آیات سوره مریم ع در سطح «صرفی - نحوی» تبیین شده است. یافته های پژوهش با تکیه بر روش تحلیلی- توصیفی حکایت از این دارد که مترجمان در مولفه ی «ترجمه تحت اللفظی» یکسان عمل کرده اند ولی در قبض نحوی عملکرد صفار زاده بهتر است؛ اما با این وجود اشتباهاتی در ترجمه واژگان و تغییر در نحو و یا تغییر در نوع جملات در دو ترجمه به چشم می خورد.