مطالعه و مقایسه روشهای مختلف ارزیابی قابلیت اعتماد سدها در برابر پدیده تراوش

یکی از مهمترین مسائل در طراحی سازه های نگهدارنده آب، نفوذ یا حرکت آرام آب در میان توده خاک (پدیده تراوش) و از قسمت تحتانی (در محل فونداسیون سد) میباشد که به منابع عدم قطعیت مختلف بستگی دارد. غالبا در رویکردهای تحلیلی کلاسیک در رابطه با مسئله ی تراوش، و همچنین بعضی از روشهای پیشرفته عددی، خاک بصورت توده ای همگن و همسان در نظر گرفته شده است و برای مشخصه های آن از یک مقدار تنها که معمولا میانگین ویژگیهای نهشته های خاکی میباشد، استفاده شده است. لیکن، خطاهای انسانی و تجهیزات اندازه گیری، ماهیت غیرهمگن خاک و عدم قطعیت در پارامترهای لرزه ای سبب غیرقابل اعتماد بودن نتایج بدست آمده از اینگونه روشها (موسوم به روش های قطعی یا مشخصه) میگردد. روشهای احتمالاتی با انجام تحلیل قابلیت اعتماد تراوش و بر اساس توزیع های تصادفی ویژگی نفوذپذیری خاک، یک چارچوب کارآمدتر و موثرتر را برای تحلیل اینگونه مسائل نسبت به روشهای قطعی فراهم می کنند. این دسته از روشهای احتمالاتی عموما مبتنی بر ادغام روشهای حل عددی و تئوری میدانهای تصادفی میباشند. در مطالعه حاضر، فرمول بندی روشهای احتمالاتی بر اساس روش اجزای محدود، اجزای محدود با مرز مقیاس شده، روش بدون شبکه درونیابی نقطه ای با توابع شعاعی، و تلفیق با تئوری فضای تصادفی و در چهارچوب شبیه سازی مونت کارلو بیان میگردند.