کودکان کار، آیینه تمام نمای زشتی ها در تلاقی جبرزندگی

پدیده ی کودکان کار زاییده فقر، بیکاری، عدم دسترسی همگان به آموزش رایگان، نبود عدالت اجتماعی، ساختار اقتصادی و اجتماعی ناتوان ،گسترش مهاجرت از روستا به شهر و حاشیه نشینی است. که همچون تابلوی نقاشی، نمایانگر طرحی رئالیسم، ازنقص ها و کمبودهای جامعه ی ماست در پرتو ی نقض فاحش حقوق بشر در درون مرزهای کشور ایران، چه بسا در سطح بین المللی دغدغ ه ی کشورهای در حال توسعه و کمترتوسعه یافته نیز امحای کار کودک و افزایش سن کار به ۱۸ سال تمام می باشد زیرا که براساس اعلامیه جهانی حقوق بشر مواد ۳ و ۴ این اعلامیه کهگویای محترم شمردن حقوق انسان ها فارغ از هرگونه تبعیض ، حق حیات، آزادی ، ممنوع شمردن بیگاری که به نوعی مصداق باندهای تربیت کودکانکار در عرصه بین المللی است هم چنین در بند ۱ماده ۲۳ این اعلامیه نیز حق بهره مندی از حمایت دولت در برابر بیکاری را نیز عنوان کردهاست که نشان گر التزام دولت ها به تامین نیازهای اولیه انسان ها برای ساکنان مرزهایشان است هر چند رفاه اجتماعی مفهومی ست که عموما درحوزه ی علوم اجتماعی و شاخه ی حقوق عمومی مطرح و مورد بحث واقع می شود اما با استنباط از منشور سازمان ملل متحد می توان رفاه اجتماعیرا از مصادیق صلح و امنیت بین المللی تصور کرد زیرا که حقوق بین المللمتشکل از دولت هاست و بسیاری از بحران های بین المللی ریشه در عدم امنیت داخلی دارد.