نقش آموزش و توانمندسازی زنان در حفظ محیط زیست و مدیریت پایدار شهری

تفاوت و تنوع در شهرها، افرادی را کنار هم قرار می دهد که دارای الگوهای متفاوت زندگی اند و شهر را مکانی جذابمی سازد اما وجه دیگر در این تنوع، ناشناسی است. به شکلی که انسان هایی که از روی اتفاق در یک زمان و در یک مکانعمومی واحد مانند فروشگاه ها و رستوران ها قرار دارند نسبت به هم غریبه اند. شرایط موجود در شهرها این ناشناسی راافزایش می دهد. این مسئله می تواند منجر به افزایش آسیب های انسانی به ویژه برای زنان و همه کسانی که به لحاظفیزیکی آسیب پذیری بیشتری دارند، شود. در بحث توسعه انسانی، تجربیات مدیریتی کشور علاوه بر تجربیات جهانی براین امر صحه می گذارد که در جهان کنونی سهم زنان در پیشبرد هر هدف اجتماعی، روشن بوده و محاسبه آن به نفعدستیابی هر چه بهتر و سریع تر به آن هدف است. امروزه زندگی در شهرها و به طورکلی در دنیای مدرن باعث مکانیکیشدن زندگی انسان ها گردیده است. شهرها به عنوان کانون های تمرکز فعالیت و زندگی انسان ها برای اینکه بتوانند پایداریخود را تنظیم کنند چارهای جز پذیرش ساختار و کارکردی متاثر از سیستم های طبیعی ندارند. در این میان نقشمحیط زیست در زندگی شهری به عنوان جزء ضروری و لاینفک پیکره یگانه شهرها در متابویلسم آنها نقش اساسی را دارامی باشد که کمبود آنها می توانند اختلالات جدی در حیات زندگی شهری به وجود آورد. هدف از انجام این مطالعه،ارزیابی کیفی و تدوین نقش آموزش و توانمندسازی زنان در حفظ محیط زیست و بررسی چگونگی آرامش خاطر درآنهاست. در این راستا، مشارکت زنان در تهیه و اجرای طرح های شهری، به عنوان راهکاری مناسب برای حضوربیش از پیش زنان در فضای شهری، مطرح می گردد. نتایج پژوهش های شهری نشان می دهد که محیط زیست در زندگیشهری دارای بازدهی اجتماعی و اکولوژیکی می باشد. مهمترین اثر در زندگی شهری، کارکردهای محیط زیستی، یا بازدهیاکولوژیکی آنهاست که شهرها را برای زیستن مساعد میسازد و با آثار مخرب گسترش صنعت و حمل و نقل مقابله می کندو موجب ارتقای کیفی در زندگی شهروندان می شود.