بررسی مولفه های هویت بخش نما در مواجهه با معماری معاصر (نمونه موردی شهر قزوین)

معماری و شهرسازی اصیل ایرانی دارای ارزش های استواری است که علاوه بر پاسخگویی به جنبه های عملکردی،پاسخگو مناسب نیازهای روحی و روانی مردم نیز بود که از جمله نمونه بارز آن می توان به مساجد و فضاهای شهریساخته شده تا قبل از ورود مدرنیته به ایران اشاره نمود . این معماری چنان دارای هویت و مفهوم است که هنوز پس ازگذشت سالیان متمادی می تواند بهعنوان الگوی مناسبی در طراحی و ساخت بناها از آن استفاده نمود و حتی با تکرارالگوهایی ویژه از رویدادها در مکانی خاص عنصری مناسب و مشخص در ساختار مکانی زمان باشد. امروزه هویت وکیفیت معماری و فضاهای شهری تنزل یافته است. بحران هویت، از خود بیگانگی، واژگانی است که در فضاهای شهریو معماری به وفور به چشم می خورد؛ که عامل اصلی وقوع این بحران نشات گرفته از آشفتگی و پریشانی نماهای شهریاست که روزبهروز، چهره حادتری به خود می گیرد و جنبه های بیشتری از ناهمگونی میان این نماها و فرهنگ و اقلیم،نمود می یابد. در بی هویتی نماهای امروز، تردیدی نیست و بایستی برای هویت بخشی به معماری و فضاهای شهری درابتدا سعی در ارتقا کیفی نماهای آنها نمود. ازاینرو پژوهش حاضر به دنبال رسیدن به مولفه های موثر در هویت بخشیو ارتقا کیفی نماهای شهری است بنابراین با پیشبرد تحقیق به روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و میدانی،پرسشنامه (SPSS) و روش تجزیه و تحلیل اطلاعات روش کیفی می باشد.