حقوق حیوانات در اندیشه های اسلامی و قوانین موضوعه ایران

حیوانات به اندازه انسان از عقل و قدرت ادراک بر خوردار نیستند. اخلاق و معنویتی کهانسان برای نوع خود تعریف کرده، در حیوانات تعریف نشده است، این انسان نیست که بایدبرای حیوانات حقوق مشخصی تعریف کند. تمام موجودات زنده، با حقوق تعریف شده ای پابه این جهان پهناور می گذارند. در این مقاله ابتدا حقوق حیوان از منظر فقه شیعه بررسیمی شود و سپس به قوانینی که توسط قانون گذاران و مجریان قانون، در این حوزه وضعشده پرداخته می شود. در عصر حاضر حقوق حیوانات و نقض آن ها به موضوع و معضلیمهم در بین جوامع مبدل گشته است که برای حل این مشکل ملت ها تصمیم گرفتندقوانینی برای اینکه لطمه کمتری به حقوق حیوانات وارد شود وضع کنند. برای این امر وکنترل و کاهش صدمات وارد به قلمرو حقوق حیوانات باید از قانون کیفری کمک گرفت، کهلازم است به طور مختصر در ایران هم مورد بررسی قرار گیرد. در قوانین ایران حقوقحیوانات نیست و اگر هم موجود باشد بسیار پراکنده است و قانون گذار تلاش کرده است تابا استفاده از منابع فقه اسلام و قوانین حمایت از حیوانات سایر کشور ها به نوشتن قانونیدر این جهت اقدام کند که تا امروز برای تنظیم قانونی مستقل موفق نبوده و صرفا در بعضیقوانین مانند برخی اصول قانون اساسی، باب ششم قانون مدنی و برخی مواد قانون مجازاتاسلامی اشاره هایی صورت گرفته است نکته حائز اهمیت اینست که حتی با وجود وضعقانون در این رابطه در زمینه ی اجرایی بسیار ضعیف عمل می شود یا بهتر است بگوییمماهیت اجرایی ندارد.