مبانی فقهی و جزایی تعزیرات در حقوق جزای اسلامی

تعزیر مجازات و عقوبتی است که غالبا نوع و میزان آن از جانب شارع معین نشده وتعیین آن با توجه به مقتضیات زمان، نوع جرم و شخصیت مجرمان از اختیارات حاکم است.نظر به اینکه فقهای متقدم امامیه، با مسائل حکومتی برخورد ملموس و مستقیم نداشتند،در کتاب های خود راجع به تعزیر بحث مفصل، استدلالی و مستقلی نداشتهاند و مباحثمربوط به تعزیر غالبا به طور اختصار در پایان کتاب الحدود آمده است که منحصر به تشریحقضایا و حکم به تعزیر به استناد سنت معصومین (ع) است. اما بعد از پیروزی انقلاب اسلامی،مباحث مربوط به قضای اسلامی و از جمله تعزیر، از جانب صاحب نظران و فقها به طورتفصیلی و در قالب دروس خارج فقه مطرح شده است، تا آنجا که تعزیرات، در محدودهیاختیارات ولیفقیه جامع الشرایط مورد بحث قرار گرفته است. در خصوص مبانی تعزیر، درحقوق جزا نیز با توجه به اصل قانونی بودن جرم ومجازات، می توان گفت که مهمترین واصلی ترین مبانی مورد توجه قانون گذار، برای جرم انگاری در جرایم مستوجب مجازات هایتعزیری، اصل ضرر و مصلحت اندیشی قانونی می باشد.