بررسی عوامل موثر بر میزان تمایل رانندگان خودروهای شخصی در شهرها به انتخاب مد حمل ونقلی ترکیبی همسواری دوچرخه شخصی با اتوبوس

در جوامع امروزی، افزایش بیرویه خودروهای سواری در شهرها و همچنین رشد روزافزون سفرهای درون شهری، باعث ایجاد مشکلات متعددی از جمله آلودگی های محیطی ناشی از سوخت و صوت وسایل نقلیه، افزایش زمان سفر، کاهش ایمنی و ترافیک سنگین خیابان های شهری شده است. از این رو محققین برای شناسایی سیاست های مناسب مدیریت تقاضای حمل ونقل به جهت تشویق یا اجبار به تغییر وسیله ی نقلیه تحقیقات گسترده ای را انجام داده اند. یکی از سیاست های تشویقی برای جذب مسافران به استفاده از حمل و نقل همگانی، استفاده از رویکرد یکپارچه سازی دو مد حمل و نقلی دوچرخه سواری و اتوبوس های عمومی درون شهری به روش همسواری است. در این مقاله، نتایج تحقیق انجام شده درباره ی شناسایی پارامترها و معیارهای اثرگذار بر میزان تمایل رانندگان خودروهای شخصی به انتخاب مد حمل و نقل ترکیبی همسواری دوچرخه شخصی با اتوبوس و انتخاب بهترین روش همسواری، ارائه شده است. در این تحقیق، اولویت بندی معیارها و روش های همسواری دوچرخه شخصی با اتوبوس بر اساس فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) و با استفاده از جمع آوری پرسشنامه های مناسب که به روش مصاحبه ای و از طریق نظرخواهی از متخصصان حوزه حمل و نقل و ترافیک و نیز شهروندانی که در سفرهای روزمره ی خود در شهر اصفهان از خودروی شخصی استفاده می کنند، انجام شده است. پس از تجزیه و تحیل های صورت گرفته در نرم افزار Expert choice، نتایج تحقیق نشان می دهد که معیار زمان سفر بیشترین تاثیر را در تعیین بهترین روش همسواری دارد و معیارهای مجموع هزینه های مسافر و احساس امنیت از سرقت در رتبه های بعدی قرار دارند.