بررسی نقش میانجی دوسوتوانی سازمانی در ارتباط میان سرمایه فکری و عملکرد

در دنیای امروز برای گذر از فراز و نشیب های ناشی از رقابت، سازمانها ناگزیر هستند تا در جهت ارتقای عملکرد خود گام بردارند. سرمایه فکری به عنوان مهم ترین منبع نامحسوس، تاثیر بسزایی در حفظ ارزش، ایجاد مزیت رقابتی و بهبود عملکرد سازمان دارد. در مطالعات پیشین، توجه چندانی به نقش متغیرهای میانجی موثر در این ارتباط صورت نگرفته است؛ بنابر این پژوهش حاضر، نقش میانجی دوسوتوانی سازمانی را در ارتباط میان سرمایه فکری و عملکرد شرکتهای دارویی را در قالب مدلی نوآورانه مورد بررسی قرارداد. دوسوتوانی سازمانی، استعاره ای است که بر اساس توانایی انسانی دوسوتوانی شکل گرفته است و به توانایی سازمانها در اجرای همزمان فعالیت های استراتژیک متناقض مانند بهره برداری و اکتشاف برمی گردد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از لحاظ روش گردآوری داده ها همبستگی و از نوع معادلات ساختاری است. جامعه آماری این پژوهش شرکتهای دارویی بودند که با استفاده از نمونه گیری در دسترس، اطلاعات دریافت شده با ابزار پرسشنامه از ۸۵ شرکت گرداوری و مورد تحلیل قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده، نقش میانجی متغیر دوسوتوانی سازمانی در ارتباط میان سرمایه فکری و عملکرد مورد تایید قرار گرفت در حالی که تاثیر مستقیم سرمایه فگری بر عملکرد رد شد. نتایج کاربردی این پژوهش میتواند در ارتقاء عملکرد شرکتهای دارویی موثر بوده و همچنین در دستیابی به ایده های جدید تحقیقاتی در این حوزه مثمر ثمر واقع شود.