جایگاه سازمان ملل متحد در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 294
فایل این مقاله در 40 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SCJPO-5-4_001
تاریخ نمایه سازی: 3 مهر 1400
چکیده مقاله:
در نظام جهانی نقش ساختاری سازمانهای بینالمللی و بهویژه سازمان ملل متحد در زمینه هنجارسازی بینالمللی و تاثیرگذاری بر سیاستهای خارجی نقش بیبدیلی محسوب میشود. به طوری که، دولتها با وجود دیدگاهها و اشکال متفاوت حاکمیت، تلاش دارند رفتار خود را منطبق با هنجارها و قوانین و مقررات سازمان ملل متحد نشان دهند. نظریه نوواقعگرایی که در این مقاله نقش رویکرد نظری پژوهش را ایفا میکند این موضوع را توضیح میدهد که چگونه ساختارها بدون توجه به مختصاتی که به قدرت و موقعیت مربوط میشود، بر رفتار و نتایج تاثیر میگذارند. سازمان ملل متحد با آنکه در عرصه نظام بینالمللی دارای موجودیت مستقلی فرض میشود، لیکن کشورهای قدرتمند جهانی همواره با استفاده از نفوذ و قدرت خود، این سازمان را درجهت اهداف و منافع خود، مورد بهرهبرداری قرار دادهاند. این نوشتار روند سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران را در قبال شورای امنیت، آژانس بینالمللی انرژی اتمی و نهادهای حقوق بشر سازمان ملل متحد مورد بررسی قرار داده است. روندی که بیانگر فراز و فرود در روابط آن با این سازمان بوده است. ارتقای جایگاه جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل متحد با برخی موانع و مشکلات مواجه است که ازجمله آنها میتوان به مخالفت قدرتهای بزرگ، رقابت کشورهای در حال توسعه، نگاه متضاد و متعارض نخبگان اجرایی و عدم برنامهریزی لازم در کشور اشاره کرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حسین پوراحمدی
دانشگاه شهید بهشتی
حسین معتمدی امین
دانشگاه شهید بهشتی