سمیت نانوذرات سیلیکا بر روی سلول های فیبروبلاست ریوی انسان MRC-۵

نانوذرات سیلیکا یکی از نانوذرات پرکاربرد در صنعت و همچنین به عنوان یکی از آلاینده های هوا بوده که طیف وسیعی از افراد با این نانوذرات مواجهه استنشاقی دارند. با توجه به اندازه نانومتری و سمیت ذاتی این نانوذرات، قادر به رسیدن به سیستم تنفس تحتانی و سلول های فیبروبلاستی و اثرات سلامتی را دارند. در نتیجه این نفوذ، این نانوذرات به دلیل خاصیت تجمع پذیری آن می توانند در محیط های بیولوژیکی تجمع یابند.. با این حال مطالعات کمتری بر روی اثرات سلامتی این نانوذرات بر روی سلول های ریوی انسان شده است. هدف این مطالعه بررسی اثرات نانوذرات سیلیکا بر روی سلول های انسانی در مقیاس invitro می باشد. در این مطالعه ابتدا سلول های فیبروبلاست ریوی انسان با غلظت های متفاوتی از SiO۲ NPs به مدت ۲۴، ۴۸ و ۷۲ ساعت مواجهه یافته و میزان کشندگی آن توسط تست MTT تعیین گردید. سپس میزان تجمع آن در درون سلول ها با استفاده از آنالیز ICP-MS مورد بررسی قرار گرفت اختلاف بین میزان کشندگی و تجمع سلولی در سلول در غلظت های مختلف در سلول مواجهه یافته نسبت به کنترل توسط t-test در متلب ۲۰۱۸ انجام شده و سطح معنی داری ۰.۰۵ در نظر گرفته شد. نتایج این مطالعه نشان داده که با افزایش مدت زمان مواجهه و افزایش غلظت نانوذرات، میزان زنده ماندن سلول ها کاهش یافته است p<۰.۰۵ به طوری که ۵۰ % سلول ها در غلظت μg/ml ۶۰۰ از بین رفته اند. همچنین با افزایش غلظت و زمان مواجهه در محدوده کمتر از EC۵۰ میزان تجمع در درون سلول افزایش یافته است. این میزان در غلظت μ ؟؟؟ در ۲۴، ۴۸ و ۷۲ ساعت به ترتیب برابر با ۷، ۴، ۵.۹۵ و ۷.۰۱ ppm بوده است. با توجه به این نتایج، مواجهه استنشاقی افراد با نانوذرات سیلیکا با خطر سلامتی قابل ملاحظه ای همراه بوده است. بدین ترتیب، ارزیابی ریسک و تعیین خطرات در مقیاس اپیدمیولوژیکی و پایش های زیستی بر روی سلول های افراد در معرض این نانوذرات ضروری می باشد.