بررسی نقش مدیریت سیاسی در فرایند توسعه پایدار

بعد از انقلاب مشروطه و پس از استقرار نظام پهلوی ؛ نظام سیاسی تک ساخت در ایران استقرار یافت و مدل اداره کشور به صورت نظام اداری متمرکز و دیوانسالاری تعیین شد.در نظام حکومتی متمرکز همه سیاست ها و تصمیمات در پایتخت اتخاذ می شود و اختیارات و تکالیف قانونی در مرکزاتخاذ و در پهنه کشور و در خصوص همه فعالیت ها و برنامه ها به صورت یکسان و یکنواخت به اجرا در می آید.با این رویکرد یکسان انگاری در این نظام ؛ تفاوت ظرفیت ها ؛ بنیان های زیستی و توان های طبیعی و منابع انسانی مستقر در سطح کشور نادیده گرفته می شود و ظرفیت های توسعه در کشور قابل شناسایی؛ مدیریت و بهره برداری نیست.این پژوهش با روش توصیفی – تحلیلی و با بررسی رابطه بین نظام متمرکز سیاسی و توسعه پایدار به دنبال پاسخ به این پرسش اصلی است که چه ارتباطی بین نظام متمرکز سیاسی و توسعه نیافتگی سرزومینی وجود دارد؟